زمزمه پایان کار گودر و درخواست کمک از هم‌وطنان مهاجر

می‌گویند گوگل می‌خواهد «گوگل ریدر» خود را بازنشسته کند. باور نکردنی است. نه از این جهت که چنین تصمیمی غیرعقلانی است یا عجیب است که یک کمپانی بزرگ بخواهد تولیداتش را تغییر دهد. تنها از این جهت که بسیاری از وبلاگ‌نویسان و خبرخوان‌های داخل کشور آنقدر به آن وابسته شده‌ایم که حتی نمی‌توانیم نبودش را تصور کنیم. به شخصه روزانه بیش از 300 وبلاگ و ده سایت خبری را در خوراک‌خوان گوگلی خودم پی‌گیری می‌کنم. این منابع، در کنار همخوان شده‌های دوستان دیگر حداقل نیازهای من برای آگاهی از روی‌دادهای فضای مجازی است تا همچنان بتوانم به وبلاگ‌نویسی ادامه دهم. در نبود چنین امکانی، قطعا چنین حجمی از خبرخواندن غیرممکن، و زمان لازم برای دسترسی به حداقل اخبار هم چند برابر می‌شود. همه این‌ها در شرایطی است که اساسا فیلترینگ اجازه این دسترسی را بدهد.

خلاصه بگویم، وبلاگ نویسی در داخل کشور هزینه‌ها و خطرات خاص خودش را دارد. پذیرش این خطرات تنها زمانی منطقی به نظر می‌رسد که در درجه نخست بتوان محتوایی قابل عرضه تولید کرد و در درجه دوم بتوان امیدوار بود گستردگی تعداد مخاطبان، کفه ترازوی «هزینه - فایده» را به سمت ادامه فعالیت سنگین کند. در نبود «گوگل ریدر»، این وبلاگ نزدیک به 4000 نفر از مخاطبین روزانه خود را از دست خواهد داد و این ضربه‌ای نیست که به سادگی بتوان آن را پشت سر گذاشت.

من دقیقا نمی‌دانم چه امکانی برای حل این مشکل وجود دارد، اما تردید ندارم که در نبود «گودر» و با گسترش روزافزون فیلترینگ و اختلالات اینترنتی، دسترسی به اطلاعات برای کاربران داخلی به کمترین حد ممکن تنزل خواهد یافت و این یعنی یک گام به سوی تبدیل شدن به جزیره‌ای بی‌خبر از جهان، نظیر آنچه در «کره شمالی» شاهدش هستیم. به گمان من، هم‌وطنان مهاجر می‌توانند و حتی «باید» در این شرایط به کمک داخل‌نشین‌ها بیاید. قطعا می‌توان لابی‌هایی تشکیل داد و از نهادهای خبری مستقل، گروه‌های حامی اطلاع‌رسانی آزاد و حتی نهادهای حقوق بشری درخواست کرد که با کمپانی گوگل وارد مذاکره شوند. گوگل کمپانی بزرگی است که پیش از این هم بارها نشان داده جلب نظر افکار عمومی و نمایش یک وجهه «مردمی» برای اهمیت بسیاری دارد، پس اصلا عجیب نیست که ایرانی‌های مهاجر بتوانند جلوی این تغییر سیاست را بگیرند. این‌جا یک جامعه گسترده مجازی در خطر قطع ارتباط قرار دارند. اگر کاری قرار است انجام دهید، الآن وقتش است.

پی‌نوشت:
نمی‌دانم چه کسی و با چه مخاطبی این+ در خواست را تهیه کرده است. اما از آنجا که «لنگه کفشی در بیابان نعمت است» شما هم سری به این+ آدرس بزنید و متن پیشنهادی را برای گوگل ارسال کنید.

این+ صفحه فیس‌بوکی هم به منظور مشابهی طراحی شده است.