پنج شنبه هفته گذشته که با دو تن از دوستان به نمایشگاه مطبوعات رفته بودیم سری هم به غرفه روزنامه وزین کیهان زدیم و وسوسه شدیم تا با چند تن از دست پروردگان برادر شریعتمداری گپ بزنیم! از بخت خوش توانستیم جناب «محمدی»، دبیر سرویس سیاسی کیهان را پیدا کنیم و از هر دری سخنی با ایشان بگوییم تا بحث به تیترهای خلاف واقع کیهان رسید. در این مورد آقای محمدی ما را متهم کرد که انتقادات خود را کلی بیان می کنیم و هیچ مصداق مشخصی برای آنها نداریم. هرچند تا همان موقع هم شاید 10نمونه مشخص برای ایشان مثال زده بودم اما باز هم برای گریز از این اتهام در برابر دیدگان حاضرین به موضع کیهان در برابر توافق نامه امنیتی عراق اشاره کردم. در این زمینه هم جناب محمدی به مانند همیشه شروع به تفره رفتن کرد تا اینکه سرانجام ناچار شد یک عبارت کاملا صریح بیان کند.
مسئله این است که آمریکا هشدار داده که اگر توافق نامه امنیتی به امضا نرسد ارتش خود را از عراق خارج خواهد کرد. روزنامه کیهان این مسئله را کاملا وارون جلوه داده و تنها به این نکته اکتفا می کند که آمریکا دولت عراق را تهدید کرده و تحت فشار قرار داده تا توافق نامه امنیتی را امضا کند. این روزنامه هیچ گاه این حقیقت را بازگو نکرده که تنها تهدید آمریکا، تهدید به خروج از عراق بوده است و برعکس مسئله را جوری نمایش می دهد که انگار آمریکایی ها با چنگ و دندان به عراق چسبیده اند تمام تلاش های مردم عراق برای بیرون راندن آنها بی فایده بوده است.
به اینجا که رسیدیم در حضور همه حاضران با جناب محمدی دست دادم و یک شرط بستم؛ به ایشان گفتم «اگر آمریکا عراق را تهدید نکرده بود که در صورت امضا نشدن توافق نامه از عراق خارج می شود من غیابا از شما عذرخواهی خواهم کرد». ایشان هم دست بنده را فشردند و متقابلا عنوان کردند که «اگر حرف شما مبنی بر تهدید آمریکا بر خروج از عراق درست بود من هم به همین صورت»! (گمان می کنم ایشان در شان خود نمی دیدند که واژه «عذرخواهی» را بر زبان بیاورند)
به هر حال من آنچنان از ادعای خودم اطمینان داشتم که هیچ گاه تلاش نکردم در میان اخبار سایت ها به دنبال سندی بر اثبات خطای کیهان بیابم، اما امروز به صورت کاملا اتفاقی به تیتر اول بخش بین الملل خبرگزاری ایلنا برخورد کردم که به نقل از نوری المالکی، نخست وزیر عراق نوشته است: «در صورت تصويبنشدن توافقنامه آمريكاييها از عراق خارج ميشوند». خیلی دوست داشتم که این خبر را برای دفتر کیهان ارسال کنم اما اطمینان دارم که خبر نخست ایلنا چیزی نیست که از دید روزنامه نگاران پنهان بماند. به همین دلیل تصمیم گرفتم تنها از همین جا به آقای محمدی سلامی برسانم و بگویم: «خواهش می کنم قربان، نیازی به عذر خواهی نیست، تنها امیدوارم از این پس واقعیت را منتشر کنید».