۷/۱۱/۱۳۹۰

حاکمیت چندگانه و «رهبری که خطبه می‌خونه از دنیایی بهتر»

1- «حاکمیت دوگانه» اصطلاحی است که رهبر ایران به شدت با آن مشکل دارد. اگر در وبسایت رهبری جست و جو کنید (اینجا+) به بیش از 60 سخنرانی برمی‌خورید که در آن‌ها رهبر جمهوری اسلامی به مسئله «حاکمیت دوگانه» حمله کرده است و مثلا آن را توطئه دشمن خوانده (اینجا+) یا جنجال‌سازی رسانه‌های بیگانه دانسته است. (اینجا+) آقای خامنه‌ای به هیچ وجه علاقه ندارند ذات اختلاف نظر و روش را به رسمیت بشناسد. یک‌دستی حاکمیت کشور برای ایشان به معنای خروج فقط و فقط یک صدای واحد از تمام مسوولان است. راهکاری که تا بدین‌جا در پیش گرفته‌اند حذف هرگونه صدای مخالفی از داخل حکومت بوده است. برای سکان‌دار نظام «ولایت مطلقه فقیه» پذیرفته شده نیست که در داخل ساختار حکومتش چند صدایی وجود داشته باشد. نتیجه مستقیم چنین دیدگاهی این می‌شود که نامزدهای منتقد سیاست‌های رهبری سردمداران جریان فتنه شده و به حصر خانگی در می‌آیند و کرسی «ریاست جمهوری» به دست کسی می‌افتد که نظرش به نظر رهبری نزدیک‌تر است! اما مسئله به همین سادگی‌ها حل نمی‌شود.
پیوند
2- پس از ضربه افشای اختلاس 3000میلیارد دلاری، بالاخره هوادارن دولت هم تهدیدهای پیشین را وارد فاز اجرایی کردند. در نخستین گام سایت «دولت ما» اسنادی را برای نشان دادن «رانتخواری» احمد توکلی منتشر کرده است. (+) پیش از آن نمایندگان مجلس در چندین مورد اطرافیان احمدی‌نژاد، نظیر رحیمی، بقایی و رحیم‌مشایی را افشا کرده بودند. یکی دوباری هم ترکش افشاگری‌ها به قوه قضائیه و برادران جناب آملی لاریجانی برخورد کرد. خلاصه اینکه این روزها نیازی نیست بصیرت بالایی داشته باشید تا متوجه شوید قوای سه گانه نظام چشم دیدن یکدیگر را ندارد و برای ضربه زدن به یکدیگر دست به هرکاری که اجازه‌اش را بیابند می‌زنند. به نظر می‌رسد آنچه یک زمان «توطئه حاکمیت دوگانه» خوانده می‌شد، امروز با یک «حاکمیت چندگانه» جایگزین شده که هیچ کس به درستی نمی‌تواند جناح‌های درگیر در آن را مرزبندی کند.

3- آیت‌الله خامنه‌ای همچنان تلاش می‌کند تا جدیدترین رهنمودهای خود را به گوش «جهان اسلام» برساند. ایشان برای موج «بیداری اسلامی» تعیین مسیر می‌کنند (اینجا+) و برای مردم فلسطین تصمیم می‌گیرند که کدام رهبرانشان خائن هستند و کدام یکی شجاع. (اینجا+) با این حال قطعا هیچ گاه به هیچ شخص یا نهادی پاسخ‌گو نخواهند بود که «سرانجام سیاست‌های شما در برخورد با حاکمیت دوگانه چه نتیجه‌ای داشت؟» «آیا نادیده گرفتن ذات تضارب آرا، به عنوان یکی از بدیهی‌ترین ویژگی‌های جامعه انسانی نتیجه داد؟ آیا توانستید برای نخستین بار در جهان ساختاری حکومتی ابداع کنید که اختلافات را نه تنها به رسمیت نمی‌شناسد، که توطئه قلمداد می‌کند، اما در عمل دچار تناقض نمی‌شود؟»

پی‌نوشت:
بخشی از تیتر برگرفته از ترانه‌ «آخرین زمان» اثر «شاهین نجفی» است.

این نوشته+ عباس عبدی، می‌تواند از زاویه‌ای دیگر وضعیت آشفته این «حاکمیت چندگانه» را ترسیم کند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر