شهروند سبز - «هنگامی كه تحول مبتنی بر موسسات جامعه در حال وقوع است، مبارزه‌طلبی و عدم همكاری می‌توانند شدت یابند. استراتژیست‌های نیروهای مقاومت باید از ابتدا در این فكر باشند كه زمانی خواهد آمد كه نیروهای دموكراتیك می‌توانند از مبارزات گزینشی قبلی، به سراغ مقاومت‌های گسترده بروند. در بیشتر حالات برای خلق یا توسعه ظرفیت‌های مقاومتی به زمان احتیاج است و توسعه مبارزه طلبی شاید به سال‌ها زمان نیاز داشته باشد. در طول این مدت سلسله مبارزات خاص گزینشی باید به سمت مسایل سیاسی پر اهمیت‌تر جهت‌دهی شوند. بخش‌های عمده‌ای از مردم در تمامی لایه‌های جامعه باید در این مبارزات داخل شوند. تركیب مبارزه طلبی سیاسی و ایجاد موسسات مستقل احتمالا وضعیت مناسبی برای جلب افکار بین المللی به سود نیروهای دموكراتیك ایجاد خواهد کرد.
استراتژیست‌ها باید توجه کنند كه در موقعیت‌هایی خاص ممكن است فروپاشی دیكتاتوری بسیار سریع اتفاق بیافتد، (آن گونه كه در ۱۹۸۹ در آلمان شرقی رخ داد) اما این الگو معمول نیست و بهتر است برای مبارزه ای درازمدت برنامه ریزی كرد. در طول دوره مبارزه، موفقیت‌ها، حتی در مسایل كوچك، باید مورد تجلیل قرار گیرند. آن‌هایی كه پیروزی را به دست آورده‌اند باید بازشناخته شوند. همچنین جشن‌ها و تجلیل های هوشیارانه، باید به حفظ روحیه مورد نیاز برای مراحل آتی مبارزه كمك كند».
به عقیده من حرکت قدم به قدم، صبورانه و تدریجی کلید پیروزی است. ما بارها در طول تاریخ‌مان نتیجه حرکات سریع را دیده‌ایم. بیایید یک بار هم صبورانه، فعال، مصمم و منضبط قدم در این راه بگذاریم. لازمه حرکتی تدریجی هم حفظ امید است که امید بذر هویت ماست. و اینجاست که موفقیت‌ها اهمیتی دوچندان پیدا می‌کنند. اگر 22 خرداد ماه مردم در خیابان‌ها حاضر شدند و راهپیمایی سکوتی موفقیت‌آمیز داشتند چرا نباید این موفقیت را در بوق و کرنا کنیم و از شرکت کنندگان تجلیل کنیم؟ چرا خاطرات و گزارش‌های مردمی را بازتاب نمی‌دهیم؟ حالا که انواع و اقسام آدم‌های طلبکار منتظر کوچکترین شکست‌های ما هستند تا در بوق و کرنایش کرده و به دنبال متهمین و مقصرین بگردند و به انفعال در میان مردم دامن بزنند، چرا ما در برابرشان سکوت می‌کنیم؟ چرا سال‌روز 25 خرداد و... را جشن نمی‌گیریم؟ من هم مثل شما می‌دانم ما در این روزها شهدایی داده‌ایم، من هم می‌دانم باید یاد و نام‌شان را زنده نگه داریم، اما در کنار این نباید از اصل مهم حفظ و تقویت امید و شادی غافل شویم. حتی به نظر من باید هرچند وقت یک بار اهدافی کوچک و در دسترس فقط و فقط به قصد روحیه بخشی در جنبش طرح شوند تا پیروزی در رسیدن به آن ها به تقویت اعتماد به نفس و امید در فعالین بیانجامد.
پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.
استراتژیست‌ها باید توجه کنند كه در موقعیت‌هایی خاص ممكن است فروپاشی دیكتاتوری بسیار سریع اتفاق بیافتد، (آن گونه كه در ۱۹۸۹ در آلمان شرقی رخ داد) اما این الگو معمول نیست و بهتر است برای مبارزه ای درازمدت برنامه ریزی كرد. در طول دوره مبارزه، موفقیت‌ها، حتی در مسایل كوچك، باید مورد تجلیل قرار گیرند. آن‌هایی كه پیروزی را به دست آورده‌اند باید بازشناخته شوند. همچنین جشن‌ها و تجلیل های هوشیارانه، باید به حفظ روحیه مورد نیاز برای مراحل آتی مبارزه كمك كند».
به عقیده من حرکت قدم به قدم، صبورانه و تدریجی کلید پیروزی است. ما بارها در طول تاریخ‌مان نتیجه حرکات سریع را دیده‌ایم. بیایید یک بار هم صبورانه، فعال، مصمم و منضبط قدم در این راه بگذاریم. لازمه حرکتی تدریجی هم حفظ امید است که امید بذر هویت ماست. و اینجاست که موفقیت‌ها اهمیتی دوچندان پیدا می‌کنند. اگر 22 خرداد ماه مردم در خیابان‌ها حاضر شدند و راهپیمایی سکوتی موفقیت‌آمیز داشتند چرا نباید این موفقیت را در بوق و کرنا کنیم و از شرکت کنندگان تجلیل کنیم؟ چرا خاطرات و گزارش‌های مردمی را بازتاب نمی‌دهیم؟ حالا که انواع و اقسام آدم‌های طلبکار منتظر کوچکترین شکست‌های ما هستند تا در بوق و کرنایش کرده و به دنبال متهمین و مقصرین بگردند و به انفعال در میان مردم دامن بزنند، چرا ما در برابرشان سکوت می‌کنیم؟ چرا سال‌روز 25 خرداد و... را جشن نمی‌گیریم؟ من هم مثل شما می‌دانم ما در این روزها شهدایی داده‌ایم، من هم می‌دانم باید یاد و نام‌شان را زنده نگه داریم، اما در کنار این نباید از اصل مهم حفظ و تقویت امید و شادی غافل شویم. حتی به نظر من باید هرچند وقت یک بار اهدافی کوچک و در دسترس فقط و فقط به قصد روحیه بخشی در جنبش طرح شوند تا پیروزی در رسیدن به آن ها به تقویت اعتماد به نفس و امید در فعالین بیانجامد.
پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر