مانی.ب (وبلاگ «4دیواری»)
یادم هست صبح بود
اول روز.
(صبح بیداری من آن روزها/ آغشته به مه رویا بود).
پرسیدم:
این «سرمنزل مقصود» که می‌گویند کجاست؟
گفت:
این نمی‌دانم٬
اما
مقصد این قافله شهر هفتم تنهایی‌ست.
(۶ دیماه ۸۹)
پی‌نوشت:
شما هم با ارسال یادداشتی در هر یک از زمینه‌های مربوط به هنر، در جشنواره هنر «مجمع دیوانگان» شرکت کنید.
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر