از برخی نمایش ها تصویر چندانی در ذهن باقی نمی ماند. گمان می کنم «مجلس شبیه خوانی لیر بیچاره» برای من یکی از از این موارد بود. نمایش را دوست داشتم. ترکیبی بود از پایبندی به اصل داستان نمایشنامه شکسپیر با مخلوط کردن شبیه خوانی و تعزیه خوانی و مقداری هم طنز و شوخی. کار سختی است کنار هم قرار دادن این مجموعه، اما گمان می کنم کارگردان از عهده آن برآمده بود تا چندان ناهمگون از کار درنیاید. نکته آزار دهنده ای نداشت. اتفاقا دقایق شادی را هم برای بیینده بر جای می گذاشت، اما من هرچه سعی کردم نکته ای از اجرا بنویسم چیزی به ذهنم نرسید. نزدیک یک ماه است از تماشای نمایش گذشته و من همچنان فکر می کنم بجز یک ساعت آرام و کمی هم لبخند یادگار دیگری از نمایش ندارم. خلاصه اش این می شود که کسی از دیدن «مجلس شبیه خوانی لیر بیچاره» ضرر نخواهد کرد و ناراضی بیرون نخواهد آمد اما اجرایی نیست که آن را به دیگری توصیه کنید.
پی نوشت:
نگاهی دیگر به نمایش را از اینجا بخوانید و مجموعه ای از تصاویر آن را از اینجا ببینید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر