داداش یک سی.دی کنسرت شهرام ناظری خریده و می خواهد پخش کند. مامان منتظر و آرام نشسته پای تلویزیون که یکهو انگار بهش شک وارد شده باشد می پرد و با دلهره می پرسد: «راستی این کدوم وریه»؟ منظورش را خوب می فهمیم، دست گل جناب افتخاری بدجوری مامان را نگران کرده. با داداش کلی توضیح می دهیم که ناظری هم کم از استاد شجریان ندارد. برایش از «ایران کهن» می گوییم تا خلاصه دوباره آرام می گیرد. بعد انگار که با خودش زمزمه کند، آهی از سر آسودگی می کشد و می گوید: «آبرومان* حفظ کرد».
پی نوشت:
* ضمیر «مان» اینجا به «کرد»ها بر می گردد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر