باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بیعملی و حسرت ابدی. من مدتهاست به این فکر میکنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزویاش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
۷/۰۱/۱۳۸۹
برای کوهیار
مهر هم آمد و تو نیامدی. بس است دیگر، دلمان گرفت. تمام شوخی هایت دلنشین بود بجز این شوخی نبودنت. برگرد رفیق...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر