بابا چند وقتی است یک شبکه ماهواره ای پیدا کرده که به زبان کردی سریال پخش می کند. سریال هایی دست چندمی شرق آسیا مثل چنگیز خان مغول. اوایل هرچه سعی کردم نفهیمدم این سریال ها چه جذابیتی دارند که بابا را ساعت ها میخکوب می کنند. حتی به نظرم غیر قابل تحمل بودند. اما کم کم رازش را فهمیدم. حالا گه گاه می روم کنارش می نشینم تا در سکوت با هم یک دل شویم که چه شادی کوچک و زیبایی است تماشای فیلمی به زبان مادری. چه آرزوهای کوچکی را از ما دریغ کردند.
پی نوشت:
ناگفته نماند چند سالی است که در برخی شبکه های استانی برنامه هایی به زبان های محلی پخش می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر