سکوتی که دموکراسی به همراه می‌آورد!

روز شنبه، در نخستین واکنش رسمی مطبوعات داخلی به توافق لوزان، گیشه روزنامه‌فروشی‌ها تنوع دل‌انگیزی داشت. در کنار انبوهی از مطبوعات اصلاح‌طلب یا میانه‌رو که با شادی به استقبال نتیجه مذاکرات لوزان رفته بودند، «وطن امروز» در نتیجه توافق‌ها تشکیک جدی وارد کرده بود و «کیهان» عملا دست به تمسخر فرجام مذاکرات زده بود. به نظرم، این صحنه کم‌یاب در جدال مطبوعات داخلی ما، گوشه‌ای امیدوار کننده از آینده دموکراتیک کشور است که البته در شرایط کنونی صرفا تحت موقعیت‌هایی خاص نمود پیدا می‌کند!

در طول ۱۰ سال گذشته که حاکمیت «پرونده هسته‌ای» را یکی از اصول و خط قرمزهای خود اعلام کرده بود، هیچ یک از منتقدان و مخالفان این حق را نداشتند که اساس این ماجراجویی را زیر سوال ببرند و برای مثال هیچ روزنامه‌ای و هیچ حزب و جناحی حق نداشت ادعا کند که به نظر ما اصولا کشور هیچ نیازی به انرژی هسته‌ای و نیروگاه هسته‌ای و یک‌کلام، غنی‌سازی اورانیوم ندارد. البته تا زمانی که دولت اصلاحات‌ درگیر پرونده بود، رسانه‌ها حق داشتند در سطح انتقاد از دیپلماسی این دولت تحرکاتی انجام دهند، اما کار که به دست دولت اصول‌گرا افتاد، همان بارقه‌ها نیز مسدود شد. از آن پس، حتی دیگر کسی حق نداشت انتقاد کند که چرا دستگاه دیپلماسی کشور قطع‌نامه پشت قطع‌نامه به ارمغان می‌آورد. ناگفته پیداست که همه این محدودیت‌ها و خطوط قرمز را مواضع شخص رهبر نظام تعیین می‌کرد و می‌کند.

حال که دولت به دست جریانی میانه‌رو با گرایش اصلاح‌طلب افتاده، طبیعتا روزنامه‌های جناح رقیب حق هرگونه انتقاد را دارند؛ البته تا زمانی که رهبری نظام حجت را تمام نکرده باشد. به بیان دیگر، بروز اختلاف نظرها در کشور ما صرفا تا زمانی مقدور است که با نظرات رهبری زاویه‌ای پیدا نکند. خوشبختانه(!) رهبر نظام ترجیح داده‌اند که هم‌چنان در مورد نتیجه مذاکرات لوزان سکوت اختیار کنند. این سکوت رهبری به جناح‌های رقیب فرصت داده است که نظرات خود را آزادانه بیان کنند و وضعیتی را به نمایش بگذارند که در هر نظام «سالم» و کشور دموکراتیکی قابل مشاهده است. باز هم ناگفته پیداست که اعلام نظر نهایی رهبری به احتمال قریب به یقین به این بازار جدال‌های سیاسی خاتمه خواهد داد و بار دیگر وضعیت «تک‌صدایی» مطلوب ایشان را بر فضای کشور حاکم خواهند کرد. پس اگر به تداوم این بازار داغ تقابل نظرات علاقه‌مند هستیم، شاید باید دعا کنیم که ایشان هم‌چنان سکوت کنند حتی و امیدوار بمانیم که این سکوت‌شان به دیگر عرصه‌های سیاسی/اجتماعی کشور نیز کشیده شود تا ای بسا همین جریان آزاد بحث و تقابل را در دیگر زمینه‌های نیز شاهد باشیم!