«مو به مو دارم سخن ها
نکته ها از انجمن ها...»
این تکه از تصنیف «سنگ خارا»، سروده استاد «معینی کرمانشاهی» و اجرای جاودانه «مرضیه»، برای سال ها ورد زبان جمعی از دوستانی بود که در انجمن دانشگاه شریف گرد هم می آمدند. انگار از زبان ما سخن می گفت و درد ما را روایت می کرد. چه تنهایی و چه جمع های چند نفره ما را معمولا صدای مرضیه همراهی می کرد و می کند. به باور من «جاودانگی»، بزرگترین پاداشی است که هنرمند می تواند دریافت کند و اگر اینچنین بیندیشیم، باز هم به باور من «مرضیه» به بالاترین پاداش هنرمندان دست یافته است.
پانویس:
* عنوان، برگرفته از نام رمانی از میلان کوندرا است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر