بوفه پارک دانشجو قیمت چای-نبات را به 500 تومان رسانده است. می گویم «چای 500 تومن؟!» جواب می دهم: «برو همین بغل توی کافه بشین می دن 2000 تومن»! به ذهنم می رسد این شیوه استدلال احمدی نژادی گسترش خوبی پیدا کرده است. به طرف می گویند چرا مردم را کتک می زنید؟ می گوید فلان پلیس آمریکایی هم بهمان سیاهپوست را کتک زده است. می گویند چرا می خواهید یک زن را سنگسار کنید؟ می گوید آمریکایی ها هم می خواهند یک زن را بکشند. خلاصه اینکه در این مملکت از هر بدی که گلایه کنی، همیشه یک بدتری پیدا می شود که به رخت بکشند. به قول دوستی «اینجا همیشه جای شکرش باقی است».
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
روحیه‌ی تیمی‌مون تو این زمینه خیلی خوب‌ه، مسائلُ خوب به هم پاسکاری می‌کنیم .
پاسخحذف