۹/۲۹/۱۳۸۸

سکوت و افسوس

داشتم یک یادداشت بلند می نوشتم؛ خیلی چیزها برای گفتن داشتم؛ اما دیگر دستم به نوشتن نمی رود؛ یک نفر خبر را بلند خواند و من باور نکردم؛ گفتم شاید اشتباه می خواند؛ شاید کس دیگری را اشتباه گرفته است؛ اما واقعیت آنگونه که ما آرزو می کنیم تغییر نمی کند. حسینعلی منتظری مرد. نمی دانم برای خودش چه باقی ماند؛ شادی از اینکه تا پایان عمر در برابر ستم خاموش نماند و یا افسوس اینکه تا پایان عمر رنگ یک حکومت آزاد و انسانی را ندید؛ اما می دانم برای ما تنها افسوس ماند؛ افسوس گذشته ای که قدرش را ندانستیم و افسوس اکنونی که دیر شناختیمش.


در سرم صدای سکوتی فریاد می کند.


پی نوشت:

حالا که نگاه می کنم می بینم فقط یک هفته گذشته از زمانی که برایش نوشتم: «یک قهرمان زنده».

۲ نظر:

  1. سلام.
    در گذشت آیت الله منتظری ضایعه بزرگی بود. باورشم سخته.
    تو هم دلسرد نشو کلا. مثل ماهی عیدتون که تا الان زنده مونده.

    پاسخحذف
  2. سلام.ضمن عرض تسليت . فردا در قم سبز مي شويم.از همين امروز برويم قم ممكن است فردا مانع ايجاد شود.

    پاسخحذف