۱۰/۰۱/۱۳۸۸

یک نفر در راه بی برگشت رفت

خیلی ها نوشتند در سوگ انسان آزاده ای که شهوت قدرت را سرکوب کرد تا چشم بر روی ناحق نبندد؛ از خیلی ها انتظار بود و نوشتند؛ از بسیاری دیگر انتظاری هم نبود اما باز هم نوشتند؛ در این میان از یک نفر انتظار بسیار بود اما ننوشت؛ «محمد نوری زاد» این بار هم غافل گیرمان کرد و به جای نوشتن عمل کرد. از نگاه من راهی که محمد نوری زاد در آن گام نهاده، درست همان راهی است که «حسین علی منتظری» بیست سال پیش انتخاب کرد؛ نوری زاد صبر نکرد تا به قم برسد و فریاد بزند «منتظری مظلوم، راحت ادامه دارد»؛ او خیلی زودتر قدم در راه بی برگشت گذاشت.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر