«این یکی از یادداشت‌های مجموعه «همه حقوق برای همه» است که به بررسی ظرفیت‌های اجرای مواد اعلامیه حقوق بشر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اختصاص دارد»
***
***
اعلامیه جهانی حقوق بشر - ماده ۱۷:
الف) هر شخص، منفردا یا به طور اجتماعی حق مالکیت دارد
ب) احدی را نمی‌توان خودسرانه از حق مالکیت محروم نمود
مسئله مالکیت شخصی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به رسمیت شناخته شده است، هرچند به مانند بسیاری از موارد دیگر به یکی از اصطلاحات فقهی-مذهبی وابسته شده است:
اصل ۴۶- هر کس مالک حاصل کسب و کار مشروع خویش است و هیچ‌کس نمی‌تواند به عنوان مالکیت نسبت به کسب و کار خود امکان کسب و کار را از دیگری سلب کند.
الف) هر شخص، منفردا یا به طور اجتماعی حق مالکیت دارد
ب) احدی را نمی‌توان خودسرانه از حق مالکیت محروم نمود
مسئله مالکیت شخصی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به رسمیت شناخته شده است، هرچند به مانند بسیاری از موارد دیگر به یکی از اصطلاحات فقهی-مذهبی وابسته شده است:
اصل ۴۶- هر کس مالک حاصل کسب و کار مشروع خویش است و هیچ‌کس نمی‌تواند به عنوان مالکیت نسبت به کسب و کار خود امکان کسب و کار را از دیگری سلب کند.
اصل ۴۷- مالکیت شخصی که از راه مشروع باشد محترم است. ضوابط آن را قانون معین می‌کند.
فارغ از این مسئله که تعریف «مشروعیت» در قانون چیست، به صورت کلی می‌توان اصول 46 و 47 را اصول حمایت از حق مالکیت شخصی دانست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر