مهران و مدیری و سریال قهوه تلخش کاملا آشنا هستند. آنقدر که گمان می کنم بتوان ادعا کرد اگر این مجموعه به صورت دولتی و از صدا و سیما پخش می شد احتمالا مخاطب بیشتری از این سیستم توزیع خصوصی پیدا نمی کرد. بدین ترتیب، سیستم توزیع و فروش این مجموعه در بخش خصوصی را می توان شبیه سازی کوچکی از یک شبکه کابلی خصوصی تصور کرد که اتفاقا مخطاب بسیار بالایی هم دارد. در مورد محتوای مجموعه سخنی ندارم، اما باز هم گمان می کنم بتوان ادعا کرد خروج مجموعه از دستگاه عریض و طویل صدا و سیما به نوعی دست تهیه کنندگان آن را برای اعمال نظرات و ابتکارات شخصی بازتر گذاشته است. باز هم وضعیتی که می توان در شبکه های خصوصی انتظار آن را داشت.
چهارشنبه این هفته، دهم آذرماه مصادف با اول دسامبر با عنوان روز جهانی مبارزه با ایدز نامگزاری شده است. من اطلاعی ندارم که تلویزیون دولتی ایران برای این روز چه برنامه ویژه ای تدارک دیده است، اما سال هاست که این انتقاد به رسانه های حکومتی ایران وارد می شود که به دلیل آنچه معذوریت های اخلاقی و یا عرفی قلمداد می کنند از اطلاع رسانی مناسب در مورد ایدز طفره رفته اند. در چنین شرایطی مهران مدیری در بخش ابتدایی دهمین مجموعه قهوه تلخ، زمانی را به سخن گفتن در مورد ایدز و راه های پیش گیری آن اختصاص داد و دست کم سهم خود را در ادای این رسالت اجتماعی به انجام رساند. بدون تردید این بخش از سخنان آقای مدیری، با تبلیغات معمول ابتدای سریال هیچ ارتباطی نداشته و سود مستقیم اقتصادی برای دست اندرکاران آن به همراه نخواهد داشت. به گمان من، این دست اقدامات نشانه های مثبتی است که نوید می دهد پیدایش و گسترش شبکه های خصوصی در کشور، لزوما به معنای یک جدال افسارگسیخته در کسب مناقع اقتصادی به هر طریق ممکن نخواهد بود. گسترش خصوصی سازی از نگاه من یعنی گسترش مشارکت مستقیم مردم؛ من به نتایج این حضور باور دارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر