۸/۱۹/۱۳۹۰

ای آسمون کبود

نور خورشید در حال غروب که به هوای نیمه برفی تهران بخورد و ای بسا با ته مانده آلودگی های شهر مخلوط شود، نتیجه اش چیزی شبیه این عکس می شود. آن وقت آدم دلش می خواهد رو به آسمان کند و بخواند:

ای آسمون کبود
مگر من چه بد کردم

که دلم ز دام بلا

نشود رها یک دم




(برای دیدن تصویر بزرگ کلیک+ کنید)

پی نوشت:
برای خواندن متن ترانه «آسمون کبود» و شنیدن آن با صدای «ایرج مهدیان» اینجا+ کلیک کنید.


۱ نظر:

  1. ناشناس۲۰/۸/۹۰

    "... در افق این ابر شبگیران
    کاین چنین دلگیر و بارانی است
    پاره اندوه کدامین یار زندانی است."

    پاسخحذف