کاش کارگری بودم که اگر نیروی کارش را به هیچ می فروشد، دست کم سرش را بالا می گیرد؛اما من روزنامه نگارم؛ قلمم را به پوچ می فروشم و شرمگین تاریخم.
تنها با یک کلیک به عضویت «مجمع دیوانگان» درآیید
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر