تیر روز (سیزدهم) آبان‌ماه86
برای نخست‌وزیری که 50سال جلوتر از مردمش بود !
امروز 13 آبان‌ماه است، روزی که همه ما می‌دانیم در تاریخ کشورمان سرنوشت‌ساز بوده و هست، اما حتی بر سر نام‌گذاری آن نیز با یکدیگر توافق نداریم: سال‌روز «تسخیر لانه جاسوسی»، و یا «اشغال سفارت آمریکا»! من سال‌ها است دومی را انتخاب کرده‌ام.
از همان سال‌های نخستین دوران اصلاحات یکی از پرسش‌های همیشگی دانشجویان از دست‌اندرکاران اشغال سفارت، نظیر عباس عبدی و ابراهیم اصغرزاده، نظرشان در مورد این حرکت دورانی جوانی و دانشجویی آن‌ها بوده و هنوز هم هست. پرسشی که این دوستان همواره به نوعی از پاسخ گفتن به آن طفره رفته و می‌روند. در مورد جناب عبدی که باید عرض کنم ایشان به ادعای خود تا کنون بارها و بارها به این پرسش پاسخ داده‌اند، اما به اعتقاد من تنها بارها و بارها با هزار و یک نوع سفسطه و توجیه از زیر بار آن فرار کرده‌اند.
توجیهات معمولا مشخص و تکراری است: در مسائل سیاسی هر چیز را در ظرف زمانی خود ببینید، این حرکت اقتضای فضای آن سال‌ها بود، جو جامعه ضد آمریکایی بود، دوران دوران دیگری بود، شرایط عوض شده است و هزار و یک نوع به اصطلاح استدلال دیگر که همچنان معتقدم چیزی جز سفسطه نیست.
امروز و در جریان یک جلسه رو در رو با محسن آرمین در دانشگاه بار دیگر این بحث پیش کشیده شد. ایشان هم ضمن تاکید بر این مسئله که در آن ماجرا به هیچ وجه نقشی نداشته‌اند گفتند که آن زمان عمل دانشجویان را تایید و از آن حمایت کرده‌اند. جناب آرمین هم ضمن تکرار سخنان تکراری آقای عبدی به این مسئله اشاره کردند که در آن زمان تمامی گروههای کشور از این اقدام دانشجویان حمایت کردند و این خود سندی است بر این مدعا که فعل دانشجویان با شرایط روز همخوانی داشت.
اما من نمی‌دانم چرا هیچ یک از این دوستان اصلاح‌طلب ما به این مسئله اشاره نمی‌کنند که همان زمان هم بودند کسانی که بارها و بارها نسبت به خطرات این اعمال هشدار دادند؟ بودند مردان کار آزموده و با تجربه‌ای که عواقب زیان‌بار این اقدام نسنجیده دانشجویان را دیده و سعی در جلوگیری از آن داشتند؟ چرا کسی یادآوری نمی‌کند که حتی در آن فضای به اصطلاح انقلابی هم بودند کسانی که عقل و منطقشان را قربانی احساسات زودگذر خود نساختند؟
انگار هیچ کس نمی‌خواهد پیرمردی را به یاد آورد که آرام نجوا می‌کرد «از من می‌خواهند که مانند بلدوزر رفتار کنم در حالی که من فقط فولوکس هستم»؟ مهدی بازرگان، شاگرد خلف مکتب مرحوم مصدق که به خوبی می‌دید حقیقت تلخی را که دیگران پرده احساس بر ان کشیده بودند تا نبینند و باور نکنند.
نمی‌دانم مطالعات و اطلاعاتم در مورد تاریخ انقلاب 57 تا چه حد به من اجازه اظهار نظر می‌دهد، اما اگر در همین حد بخواهم اعلام نظر کنم می‌توانم بگویم: هرچند با کلیت انقلاب مخالف هستم و آن را یک اشتباه بزرگ می‌دانم، اما گمان میکنم تا زمانی که دولت موقت بر سر کار بود امیدی به اصلاح امور می‌رفت، سقوط کامل کشور از زمان سقوط دولت مردی آغاز شد که تاریخ نشان داد 50سال از مردم خود جلوتر بود.
ممنون دوست عزیز از اظهار لطفتون.
پاسخحذفنمیخواستم اینطور براتون کامنت بذارم که حالت بده بستونی پیدا کنه ولی خوشحالم که با بلاگتون آشنا شدم این پست شما رو هم کاملا موافقم و چیزی بود که من هم راجع بهش فکر کرده بودم.
هنوز هم معتقدم اتحادی باید بین بلاگ نویس ها باشه تا از پراکندگی موضوعات و همین طور هرز رفتن نوشته به سمت و سویی که مقبول رژیم هست جلوگیری بشه حالا این اتحاد هیچ لزومی نداره یک اتحاد باشه میتونه گروههای مختلف با افکار مختلف باشه که آینده ی مد نظر خودش رو دنبال کنه و مطمئنا سدی که جلوی این آینده رو خواهد گرفت رژیم خواهد بود و در این مرحله هست که اتحاد گروهها برای شکستن چنین سدی هدفی خواهد بود مشترک بین تمام گروهها.
ولی متاسفانه قشر روشنفکر و قشری که ادای روشنفکران رو درمیارن فقط به دنبال ایراد گیری هستند تا اتحاد و این مسئله مانع حرکتی مثبت از طرف وبلاگ نویسان هست.
الان در بی هدفی و گیجی به سر میبریم که دشمن به ثمر رسیدن نتیجه ای مطلوب هست و چه بسا کسانی هم خسته از این گیجی قلم رو به کناری پرت میکنند که نمونه این اشخاص نیز کم نیست.مطمئنا کوچکترین ثمر از این فعالیتها باعث دلگرمی بسیاری خواهد بود و این فضا گرم تر از قبل به جلو خواهد رفت.
در هر صورت باز هم خوشحال شدم از آشنایی با بلاگ شما.
چند کلمه در مورد رای گیری بالای صفحه است. من هم در سال 1384 جزء اقلیت خاموش تحریم بودم و تا اخرین انتخابات در رزیم جمهوری اسلامی در این تحریم شرکت میکنم چون تاوقتی شورای نگهبان کاندیدا انتصاب میکند انتخابات مفهومی ندارد.
پاسخحذفخاطرم هست که در گفت‌وگویی با یکی از دانشجویان پیرو خط اما هنگامی که او این توجیه همیشگی درباره اشغال سفارت را بر زبان آورد که باید برای فهم شرایط خودتان را در آن زمان قرار دهید؛ به او گفتم درست! ما خودمان را در آن شرایط قرار دادیم و مسئله را درک کردیم اما آیا این به آن معنا است که حکم به صحت آن حرکت هم بدهیم؟؟!
پاسخحذفاین پرسشی است که من نیز مانند تو شخصا پاسخ آن را گرفته‌ام.
براي تقدير از دقت و عميق نگاه كردن تون دير به خدمت رسيدم دوست بزرگوار اما انگيزه نوشتن دوباره شدي ...باز هم سپاس
پاسخحذفبهر حال آرمان گرامی چند تا جوان خر با تحریک چند پیرمرد خرفت یه غلطی کردند
پاسخحذفچیکار می شه کرد ؟
موفق و کامیاب باشی
"برای نخست‌وزیری که 50سال جلوتر از مردمش بود !"
پاسخحذفbad titr!
آرمان جان کاشکی یه موضوعی پیدا میشد که در موردش کاملا موافق باشیم. ولی اینبار تیتر مطلبت نگذاشت :d
اخرش هم همین را تکرار کردی! باید حضورا بقیه اش را بهت بگم :D