نشسته ایم توی تاکسی ون. مسافر صندلی پشتی از گوشی همراهش نوحه و مداحی پخش می کند. هدفون ندارد و صدای نوحه خوانی را توی تاکسی ول داده. ساعت نزدیک ده شب است، خسته از یک روز شلوغ به سمت خانه می روم و با این بساط انگار که پتک به مغزم می کوبند. نمی دانم چرا تصور کرده در این روزها کم نوحه و سنج و طبل به مغز مردم می کوبند که حالا او هم باید از این چند دقیقه فرصت تاکسی سواری استفاده کند؟ فقط گمان می کنم در این مملکت گروهی هستند که برای فیض بردن و بالا رفتن تا رسیدن به بهشت تنها یک نردبان می شناسند که پله هایش اعصاب و روان و آسایش و آرامش و از همه مهم تر «آزادی» دیگران است. باید بر روی این پله ها یکی یکی گام نهاد تا رستگار شد!
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بیعملی و حسرت ابدی. من مدتهاست به این فکر میکنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزویاش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
نیمه شبی در مسافرکشی شخصی، نیمه راه کرمانشاه به صحنه، راننده هوس کرد نردبان فیض را علم کند و در ماهی که حتی محرم هم نبود از ضبط ماشتینش عربده مداحی ساز کرد. گوش را تحمل یک ساعته یارا نبود و زبان به اعتراض جنبید. ده دقیقه دیگر من بودم پرت شده به دشت سرد و تاریک لابد کنار دست قوم یزید. اتوبوسی سر رسید و سوار کرد. هایده اش گرما به جان و روشنی به دل می داد: «کیه اهل جهنم، کی جاش تو بهشته/کی می دونه که تقدیر تو فرداش چی نوشته»
پاسخحذففکر کنم این قدر این حرف تکراری شده که نسبت بهش مصونیت پیدا کردید، ولی: خانوما... آقایون... بی‌ملاحظگی و بی‌فکری یه عده رو نزنید به پای دین
پاسخحذفمهم چیز دیگری ست. این مهم نیست که هر کسی به هر اسمی آزادی بقیه را خدشه دار می کند و نظر و عقیده خودش را بر دیگران تحمیل. خیر! این اصل ماجرا نیست! بخش ناراحت کننده، عذاب آور و اعصاب خرد کن اینجاست که همه چیز در این جامعه، از قانون گرفته یا شرع و عرف، این حق را به او می دهد و حق اعتراض را از تو می گیرد! و این است که کسی جرات نمی کند به او بگوید: برادر! خسته ایم! صدای آن را کم کن و ثوابش را تنهای ببر! خیر! کسی جرات نمی کند! نتیجه همان می شود که شایان می گوید که بهترینش این است که پرتت می کنند بیرون. جناب ناشناس، کسی به پای دین نمی گذارد حریم شکنی این افراد را، نکته اینجاست که به اسم دین این اجازه را گرفته اند که بی هیچ مشکلی این کار را انجام دهند. این اجازه که او می تواند به صدای موسیقی شما به هر شکلی که دلش می خواهد اعتراض کند، اما شما حق نداری به صدای مداحی او اعتراض کنی.
پاسخحذف