یک دیالوگ ماندگاری دارد انتهای فیلم «کمال الملک» جناب «علی حاتمی» که «جمشید مشایخی» خطاب به پیرمرد فرش بافی به نام یارمحمد می گوید: «استاد تویی! هنر این فرشه، شاهکار این تابلوست، دریغ همه عمر یک نظر به زیر پا نینداختم». حالا من هم گمان می کنم که عمری روی در و دیوار به دنبال هنر گشته ایم، اما دریغ یک نگاه به زیر پایمان نینداختیم. عکس های زیر را باز هم از چهار راه ولیعصر گرفتم. نمی دانم چند نفر از عابران به این حکاکی های زیبا دقت کرده اند، اما اگر اینبار گذرتان به چهارراه ولیعصر افتاد، در آن شلوغی و ازدحام سایه های سرگردان بد نیست کمی درنگ کنید و یک نگاه به زیر پایتان بیندازید. آنجا یک روز هنرمندی مشغول آفرینش بوده است:
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بیعملی و حسرت ابدی. من مدتهاست به این فکر میکنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزویاش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر