پول نفت یک حق نیست، هدیه است

آیت الله مکارم شیرازی، در یک اقدام خیرخواهانه اعلام کرده‌اند که امسال بنابر مصلحت خمس یارانه‌های دریافتی را از مقلدین خود دریافت نخواهند کرد. به گفته ایشان، این یارانه‌ها یک نوع هدیه است و هدیه هم اگر تا پایان سال باقی بماند به آن خمس تعلق می‌گیرد. اما چرا جناب مکارم به خود این حق را می‌دهند که پول یارانه‌ها را یک «هدیه» قلمداد کنند؟ «هدیه» بدین معناست که دولت خودش یک پولی داشته است که لطف کرده و آن را به مردم پرداخت کرده است. اما پول یارانه‌ها در ظاهر از محل فروش نفتی به دست می‌آید که بیش از 50 سال پیش ملی اعلام شد. پس چرا پرداخت پول نفت هدیه شده است؟ پاسخ را می‌توان به سادگی از قانون اساسی جمهوری اسلامی‌ دریافت.

پیش از این هم دریادداشت «حق حاکمیت» نوشته بودم که «پیش‌نویس قانون اساسی» (از اینجا دریافت کنید) در اصل 46 خود صراحت داشت: «منابع زیرزمینی و دریایی و معادن و جنگل‌ها و بیشه‌ها و رودخانه‌ها و آب‌های عمومی دیگر و اراضی موات و مراتع از اموال عمومی است و نحوه اداره و بهره‌برداری از آنها بوسیله قوانین معین می‌شود». این بند در راستای همان ملی شدن منابع طبیعی بود که البته توسط مجلس خبرگان نقض شد و با اصل 45 قانون اساسی فعلی جایگزین شد:

اصل 45 قانون اساسی: «انفال و ثروتهای عمومی از قبیل زمین‌های موات یا رها شده‌، معادن‌، دریاها، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و سایر آب‌های‌عمومی‌، کوه‌ها، دره‌ها، جنگل‌ها، نیزارها، بیشه‌های طبیعی‌، مراتعی که حریم نیست‌، ارث بدون وارث و اموال مجهول‌المالک و اموال‌عمومی که از غاصبین مسترد می‌شود، در اختیار حکومت اسلامی‌است تا برطبق مصالح عامه نسبت به آن‌ها عمل نماید، تفصیل و ترتیب استفاده از هر یک را قانون معین می‌کند».

بدین ترتیب نه تنها پول نفت، بلکه دیگر منابع طبیعی همه اموال حاکمان اسلامی است که در صورت تمایل می‌توانند آن‌ها را به مردم هدیه کنند و البته خمس و زکاتش را هم بگیرند!