«مصطفی کواکبیان» از جمله نمایندگانی است که در مجلسی همچون مجلس هشتم «اصلاح طلب» محسوب می‌شود. ایشان که شم انتخاباتی بسیار خوبی دارد و به کمک همین شم قوی توانسته است چندین دوره خود را در سمت نمایندگی مردم سمنان حفظ کند، به تازگی دوباره فعال شده و در فاصله یک سال مانده به انتخابات مجلس نهم به صورت دوره‌ای در جلسات و مناظره‌های مختلفی در دانشگاه‌های کشور حاضر می‌شود. از سوی دیگر اصولگرایان حامی کودتا نیز با کمال میل از این مناظره‌ها استقبال می‌کنند چرا که کواکبیان در عین حال که خود را «اصلاح طلب» می‌خواند هیچ ابایی از تایید نتیجه اعلام شده انتخابات سال 88 ندارد. نتیجه اینکه کل مضرات جناب کواکبیان برای حاکمیت به چند انتقاد از ناکارآمدی دولت احمدی‌نژاد محدود می‌شود که در برابر مزایای وجود یک اصلاح‌طلب تایید کننده حاکمیت قابل چشم‌پوشی است.
آقای کواکبیان به تازگی کمی هم بیشتر دور برداشته‌اند و خود را لیدر یک طیف معقول از اصلاح‌طلبان معرفی می‌کنند. (از اینجا بخوانید) نتیجه اینکه با روند کنونی هیچ بعید نیست حاکمیت از چنین جریان پر سر و صدایی استقبال کند تا اقلیت کوچکی همچون کواکبیان و یا حتی دکترعارف (کسی که در نماز جمعه 29خرداد88 شرکت کرد) را روانه انتخابات مجلس نهم کند. بدین ترتیب حاکمیت می‌تواند از حضور اصلاح‌طلبان خودخوانده در این انتخابات بهره‌برداری خودش را انجام دهد، بدون اینکه هیچ امتیازی داده باشد. به باور من، یکی دیگر از مزایای پیش‌شرط‌های خاتمی قرار دادن یک سد بزرگ پیش روی این گروه فرصت طلب است. گروهی که هم می‌خواهند عنوان اصلاح‌طلبی را یدک بکشند و هم بدون هیچ توجهی به شرایط ویژه کشور تنها در صدد ورود به قدرت هستند. اکنون من گمان می‌کنم اعلام پیش‌شرط‌های خاتمی برای حضور در انتخابات سبب شده است که یا اصلاح طلبان تا زمان تحقق این «کف مطالبات» از عرصه انتخابات کنار بکشند و یا ناچار شوند قید عنوان «اصلاح‌طلبی» خود را بزنند.
پی‌نوشت:
در همین زمینه بخوانید: «پیش‌شرط‌های ختمی؛ پافشاری بر بیانیه 17؛ چالش‌های حاکمیت».
آرمان عزیز،
پاسخحذفگویا یادت رفته لینک مربوط به پی‌نوشت رو بذاری. اگه فرصت داشتی و حوصله کردی لینکش رو بذار تا مطلبت برای خوانندههای تنبلتری که قبلاً پیش‌شرط‌های خاتمی رو نخوندن قابلاستفادهتر بشه...
ارادتمند