برای سومین مسابقه پیاپی از آغاز فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر، هوادارن پرسپولیس روی سکوهای ورزشگاه «علی دایی» را تشویق کردند. ظاهر امر نشان می‌دهد دلیل نارضایتی هوادارن کسب یک امتیاز از سه بازی و قرار گرفتن در رتبه هفدهم میان هجده تیم لیگ باشد، اما من گمان می‌کنم که این تنها بروز مشکل است و ریشه در جای دیگری نهفته.
می‌گویند پرسپولیس تهران پرطرفدارترین تیم آسیا است. این باشگاه خصوصی نیست و انتظار می‌رود مدیریت شبهه دولتی آن، با پولی که از بیت‌المال می‌گیرد واقعا «مردمی» عمل کرده و خواسته هواداران پرشمارش را برآورده سازد، اما دست کم در ماجرای آخرین تغییر و تحول در کادر مربی‌گری این تیم، شبهات بسیاری به وجود آمد که ذهن هواداران باشگاه را به خود مشغول ساخت.
در کشوری که حتی نهادهای سیاسی هم چندان انتخابی نیستند، انتظار بالایی است که توقع داشته باشیم یک باشگاه ورزشی به صورتی دموکراتیک اداره شود. با این حال ابتدایی‌ترین اصول مدیریتی اقتضا می‌کند حتی در شیوه مدیریت از بالای کنونی نیز برآورده ساختن خواسته هواداران در راس اهداف باشگاه قرار گیرد. باید پذیرفت تصمیمات کارشناسی در زمینه فوتبال لزوما با خواست اکثریت هواداران همخوانی ندارد، اما دست کم چند نمونه آمارگیری و یا نظر‌سنجی می‌تواند مدیران باشگاه را نسبت به وضعیت انتظارات تماشاگران مطلع کند. بدون این نظرسنجی‌ها هم می‌شد حدس زد که انتخاب «حمید استیلی» به جای «علی دایی» چندان مورد استقبال قرار نخواهد گرفت، چه رسد به اینکه آقای گل تاریخ مسابقات ملی جهان، در پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی ماجرای برنامه‌ریزی رییس باشگاه برای برکناری خود را به تفصیل شرح دهد.
صورت مسئله برای من اینگونه است: هواداران پرسپولیس از وضعیت مدیریت باشگاه و تصمیمات غیرشفاف آن ناراضی هستند. شبهاتی که آن برنامه «90» معروف در ذهن هواداران ایجاد کرد به مرور زمان رنگ واقعیت گرفت. پس کافی بود این همه تردید با نتایج ضعیف تیم همراه شود تا نارضایتی‌ها سر باز کند. باز هم به روال معمول شهروندان ناراضی در کشور ما راهکاری طبیعی برای بیان نارضایتی‌های خود ندارند. آنان گمان می‌کنند که نادیده گرفته شده‌اند و خواست و نظرشان هیچ تغییری در شرایط ایجاد نخواهد کرد، پس حداقل واکنش خود را روی سکوها با شعارهای مخالف نشان خواهند داد و هیچ بعید نیست با ادامه روند کنونی در مسابقات بعدی دست به خشونت‌های کور هم بزنند.
تا زمانی که ریشه تردید از دل هواداران پرسپولیس زدوده نشود، تا زمانی که مدیریت باشگاه نتواند به آنها اطمینان دهد که همه تصمیمات شفاف، کارشناسانه و با در نظر گرفتن خواست هواداران گرفته می‌شود و تا زمانی که تصمیمات سیاسی پای خود را از ورزش ما کنار نکشد، حتی چند پیروزی احتمالی هم نمی‌تواند بحران کنونی باشگاه پرسپولیس را کنترل کند. مشکل اصلی برد و باخت نیست، مشکل بی‌ارزش شدن انسان‌ها و مطالبات آن‌هاست.
پی‌نوشت:
اگر تا کنون متوجه نشده‌اید باید یادآوری کنم که نگارنده این وبلاگ یک استقلالی دو آتشه است!
زمانه همه چيز را تغيير ميدهد حتي دوآتشه بودن را...
پاسخحذفدولتي بودن تيم هاي آبي و قرمز و ارتزاق آنها از بودجه دولتي و خرجهاي ميلياردي بدون داشتن دست آوري، انحطاط اخلاقي،
خريد ليدرها براي جنجال آفريني و ... جايي براي لذت بردن باقي نگذاشته بنابراين بعنوان يك پرسپوليسي سابقا دوآتشه از باختهاي پرسپوليس بخصوص در فصل جاري بسيار خشنودم و خشنوديم كامل ميشود اگر اين وضعيت به تيم كهشكشاني فتح الله زاده هم تسري پيدا كند!
شیش تای پنجاه و دو.
پاسخحذفاز شما جه پنهن ما هم با اینکه پرسپولیسی هستیم از باخت تیم ناراحت نشدیم!تیمی که با گنده .... مثل کاشانی اداره شود اخرو عاقبتی بهتر از این داشته باشد جای تعجب دارد.
پاسخحذف