همه‌اش به درک، فقط مانده‌ام وقتی که آمدی و پرسیدی «چه خبر؟» چگونه سر شرمگینمان را بلند خواهیم کرد؟ تو رفتی و خواب ما را برد. خاک مرده می‌پراکنند این اموات متحرک.
پی نوشت:
علی اکبر محمدزاده، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف از 26 بهمن ماه 1389 تا کنون و بدون برگزاری دادگاه و محاکمه در اسارت به سر می‌برد. (از اینجا بخوانید)
در پیوند با همین موضوع:
نامه خواهرش
برای علک – 1
برای علک - 2
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر