ایران، سرزمینی بزرگ با تنوع اقلیمی و اقوام گوناگون است. کشوری که در عین تنوع و رنگارنگی از پیوستگی و یکپارچگی برخوردار است. فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی محصول تعامل همه ایرانیان است و به ویژه سهم اقوام ایرانی با تمام گوناگونی‌هایشان در این فرهنگ‌سازی انکارناپذیر است. به رغم همزیستی مسالمت‌آمیز و تاریخی ایرانیان و وجود همبستگی اجتماعی متاسفانه در بخش‌هایی از کشور که محل استقرار اقوام است با مشکلات خاصی روبه رو هستیم.
از دیرباز اکثر مناطق دور دست و مرزی کشور به رغم برخورداری از منابع طبیعی سرشار و موقعیت ویژه جغرافیایی و بهره‌مندی از نعمت مرزهای آبی و خاکی، در رتبه‌های پایین توسعه و در معرض شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی و محرومیت‌ها و محدودیت‌ها قرار داشته‌اند. با وجود تمامی آرمان‌های عدالت‌خواهانه انقلاب اسلامی این شکاف‌ها و تاخیر در توسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق مرزی، این مناطق هنوز نتوانسته‌اند در شأن جمهوری اسلامی ایران توسعه یابند.
مطالبات اقوام ایرانی از مطالبات تاریخی مردم ایران، یعنی استقلال، آزادی، برابری و پیشرفت در پرتو اسلام و معنویت جدا نیست ولی آن‌ها علاوه بر عقب ماندگی‌های اقتصادی و توسعه‌ای، از برخی نابرابری‌ها نیزرنج می‌برند. این خواسته‌ها را می‌توان به طور خلاصه در سه دسته تقسیم بندی کرد:
- توزیع عادلانه ثروت
- امکان مشارکت در قدرت و مناصب مدیریتی کشور
- منزلت برابر اجتماعی و فرهنگی
توجه به مطالبات بر حق اقوام که تمامی آن‌ها در متن قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ملحوظ شده است، همبستگی، وحدت ملی و امنیت ملی را تقویت می کند. توجه معقول و برنامه ریزی شده به مسائل و مشکلات این مناطق همراه با پرهیز از دامن زدن به مطالبات دور از ذهن و برآوردن خواسته های اقوام در چارچوب قانون اساسی که ظرفیت های زیادی دارد در برنامه های آینده اینجانب گنجانده خواهد شد.
تصویری از موقعیت کنونی
1- وجود بی عدالتی اقتصادی؛ برخوردار نبودن از منابع و فرصت‌های اقتصادی برابر نسبت به سایر مناطق کشور
2- احساس تبعیض منزلتی؛ برخوردار نبودن از منزلت اجتماعی برابر با دیگر شهروندان، موضع گیری نامناسب در برخی از رسانه‌های جمعی از جمله برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌های سینمایی، مناسبات اجتماعی
3- وجود تبعیض سیاسی؛ برخوردار نبودن از امتیازات برابر و مساوی با دیگر شهروندان در دسترسی به مناصب (مدیریتی) و اداره امور کشور به ویژه در مورد هموطنان سنی مذهب
4- احساس تبعیض فرهنگی؛ تعلل در اجرای کامل برخی از اصول قانون اساسی نظیر اصل 15 و 12
راهبردها و سیاست ها
1- تامین مطالبات قانونی اقوام در چارچوب قانون اساسی (اصول 12، 15، 48 و 100)
2- باور به تنوع قومی در ایران و نگاه فرصت محور به اقوام ایرانی به عنوان یک پدیده خدادادی
3- تهیه و تصویب لایحه مربوط به توسعه وظایف شوراهای اسلامی شهر و روستا به نحوی که الگوی مطلوب مدیریت قومی در ایران را امکان پذیر گرداند.
4- توسعه متوازن اقتصادی و اجتماعی در مناطق قومی و مرزی طی یک برنامه مشخص جهشی و مدت‌دار همراه با اولویت اجرای برنامه بازسازی و توسعه همه جانبه مناطق آسیب دیده از جنگ در غرب و جنوب کشور
5- طرح توسعه محور شرق کشور شامل استان‌های سیستان و بلوچستان و هرمزگان با استفاده از فرصت و نعمت مرزهای آبی و خاکی آن خطه
6- ضرورت تقویت اعتماد، مشارکت و رضایت میان حاکمیت و اقوام از طریق توزیع عادلانه ثروت، قدرت و منزلت
7- پرهیز جدی از تحریک و توهین فرهنگی، اجتماعی و مذهبی اقوام ایرانی
8- مشارکت اقوام و مذاهب در عرصه‌های تصمیم گیری ملی و ایجاد احساس خودی دانستن ایشان و باور به نقش موثر آنان در سطح ملی
9- حذف موانع گزینشی برای ورود به نهادها و سازمان‌های مختلف
10- ایجاد فرصت‌های آموزشی برابر همراه با حمایت‌های ویژه و جلوگیری از طرح‌هایی مانند بومی گزینی در دانشگاه ها
11- ارایه فرصت به شایستگان و تحصیلکردگان اهل سنت برای تصدی مشاغل اداری و مدیریتی در سطوح مختلف
12- دفاع از استقلال تعلیم و تربیت در مدارس دینی اهل سنت مطابق اصل 12 قانون اساسی
امید است توسعه اقتصادی و اجتماعی متوازن و پایدار ایران اسلامی در سایه شعار ایران پیشرفته با قانون، عدالت و آزادی با مشارکت همه اقوام ایرانی محقق شود.
پی‌نوشت:
برای پی گیری مجموعه یادداشت هایی که به بررسی و تشریح «برنامه دولت امید» می پردازند به بخش «چه می خواستیم؟» مراجعه کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر