«... بحث پارلمانی یا ریاستی که مطرح می شود اصل این است که آیا مردم سالاری هست یا نه؟ اگر باشد شکل آن مشکل ندارد ولی اگر نباشد هر کدام ممکن است مشکل داشته باشد. دغدغه باید این باشد که چقدر رای مردم موثر است؟ چقدر مردم می‌توانند اظهار نظر کنند؟ چقدر اظهار نظر و رأی آن‌ها تاثیرگذار در سرنوشت جامعه است این مساله مهمی است. چقدر نهادهایی که می‌خواهند حکومت کنند برآمده از آرای جامعه و کل جامعه هست؟ این را باید مورد توجه قرار داد این مساله مهمی است ... و نیز از مقدمات انتخابات مطلوب فضای آزاد و رقابتی است. بسیار باید متأسف بود که شاهد وجود این فضا نیستیم و حتی گاه درست نقطه مقابل آن را می‌بینیم. گروه‌ها و تشکل ها و احزاب محدودیت فراوان دارند و حتی اجازه برگزاری یک مجلس به مناسبت عید سعید غدیر هم نمی‌دهند. اخیراً به جای آزادی زندانیان سخت گیری‌ها بیشتر شده. خیلی‌ها به زندان فراخوانده شده‌اند. احکام سخت تازه صادر می‌شود و حتی به خاطر یک بیانیه یا یک امضاء با افراد برخورد می‌شود و خیلی‌ها مورد بازخواست قرار می‌گیرند و این فضا باید تغییر کند. من معتقدم هنوز هم راه خوشبختی ملت، تقویت نظام و حاکمیت و البته برآوردن خواست‌های ملت برگزاری انتخابات آزاد و درست و خوب است. بیایید به آینده نگاه کنیم هر کس در گذشته احساس می‌کند به او ستمی شده بگوید گذشتم. البته به شرط این که آینده روشن و آزادی برای همه تضمین شود. زندانیان آزاد شوند فضا باز شود البته که همه با رغبت در انتخابات شرکت می‌کنند انتخابات با شکوه این چنینی بزرگ‌ترین تضمین کننده امنیت کشور است و امروز خطرات بزرگی ما را تهدید می کند ...» (سیدمحمد خاتمی در جمع اصلاح‌طلبان آذربایجان)
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بیعملی و حسرت ابدی. من مدتهاست به این فکر میکنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزویاش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر