از مزایای طرح حذف یارانه‌ها!

طرح حذف یارانه‌ها هیچ مزیتی هم که نداشت، دست کم یک چرخش فرخنده‌ای در ادبیات کلاسیک یکی از طیف‌های سیاسی-اقتصادی کشور ایجاد کرد که واقع باید آن را به فال نیک گرفت. اشاره من به حامیان اقتصاد آزاد است. البته نه پی‌روان «لیبرالیسم» با تعاریف اروپایی و آمریکایی آن، بلکه ارایه دهندگان «لیبرالیسم» با مدل ایرانی‌اش، که در بهترین حالت می‌تواند یادآور سیاست‌های محافظه‌کاران غربی یا نئوکان‌های آمریکایی باشد. این جناح به صورت سنتی هرگونه ادبیات حمایت از «توده مردم» و «اقشار فرودست» یا «مستضعفان» را با برچسب «پوپولیسم» یا «کمونیسم» تخطئه می‌کرد، پس عجیب هم نبود که هیچ گاه روی خوشی به امثال میرحسین نشان ندهند و در حالی که در اعماق وجودشان از پیشنهادهای اقتصادی احمدی‌نژاد مشعوف می‌شدند، در عمل ناچار شوند دست کم به طرح‌های مشابه مشاوران آقای کروبی رضایت بدهند.

چرخش جذاب روزگار زمانی رخ داد که نتایج طرح حذف یارانه‌ها به مرور خودش را نشان می‌داد. افزایش خیره کننده نرخ تورم، رکود در بخش تولید، تعطیلی روزافزون کارگاه‌های تولیدی و اخراج کارگران و در یک کلام، خرد شدن کمر جامعه زیر فشار طرحی که پول را از مردم می‌گیرد و به جیب دولت غیرپاسخ‌گو می‌ریزد هرگونه امکان دفاع مستقیم را سلب کرد. در این مرحله، مدافعان پیشین طرح که دیگر نمی‌توانستند از نابودی صنعت و تولید با برچسب «پیشرفت» دفاع کنند، یک شبه ادبیات کلاسیک خود را کنار گذاشتند و زبان گویای «توده مردم» شدند.

وقتی دیگر ژست منتقد منصف حاکمیت جواب‌گو نبود و نمی‌شد مخالفین طرح حذف یارانه‌ها را متهم کرد که «از بغض احمدی‌نژاد دارند با پیشرفت کشور مخالفت می‌کنند»، استدلال جدیدی وارد گود شد: «شما از توده مردم اطلاع ندارید. اقشار فرو دست و روستاییان از این طرح راضی هستند»! در مملکتی که نه آماری وجود دارد و نه اگر وجود داشته باشد اعلام می‌شود، حواله کردن یک بحث به افکارسنجی‌های غیرممکن بهترین راه برای به بن‌بست کشاندن آن است. پس هرچه مخالفین استدلال کنند و حساب و کتاب کنند که آخر با چه منطقی این طرح می‌تواند به سود شهروندان تمام شود، «توده‌ای‌»های مدل90 (!) همچنان بر اهمیت پایین‌ترین اقشار جامعه و روستاییان زحمت‌کش استدلال می‌کنند تا «چپ‌گرای پوپولیست دیروز» و «بورژوای بی‌درد امروز» را منکوب کنند.

حرفی نیست. اساسا جدال بی‌پایانی است و تنها روزی سرنوشتش مشخص می‌شود که کشاورز روستایی بیل و کارگر شهری کلنگش را بر سر مامور دریافت قبوض بکوبد. (که گویا تا همین‌جای کار هم موارد بسیاری از این مسئله گزارش شده) تا آن زمان من فقط می‌خواهم به بخشی از نامه سرگشاده و جنجالی نماینده تفرش به محمود احمدی‌نژاد اشاره کنم. هرچند مشابه این استدلال بارها ذکر شده، اما شاید تکرار آن از زبان نماینده اصولگرایی که از نزدیک هم با روستاییان در ارتباط است بتواند موثرتر باشد:

«کشاورزان با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند، شما می‌دانید این مشکلات چیست؟ می‌دانید کشاورز کود شیمیایی موردنیاز زمینش را با قیمتی گران خریداری می‌کند؟ هنگام اجرای طرح هدفمند کردن یارانه‌ها وعده دادید کشاورزان را حمایت کنید، اما ره‌آورد اجرای این طرح، بالا رفتن هزینه‌های مردم بود. شما ماهیانه ۴۰ هزار تومان به حساب هر نفر واریز می‌کنید، غافل از اینکه این هزینه برای هر نفر به ۲۰۰ هزار تومان افزایش یافته است». (اینجا)