این عکس را از بازار ساحلی آستارا گرفتم. نوشته است: «از زحمات بی‌دریغ و مجدانه حاج فرهاد دلق پوش نماینده محبوب و پرتلاش مردم شریف شهرستان آستارا در زمینه آزاد‌سازی تجمیع کالاها و عرضه و حمل آن در کلیه استان‌ها که سابقا مشکل عدیده‌ای را برای بازاریان و تجار دست کرده بود نهایت تقدیر و تشکر را داریم». (بازاریان و هیات امنای بازار ساحلی)
از نگاه من این پارچه نوشت دو پیام دارد. نخست اینکه برای بسیاری از مردم، زندگی روزمره و مشکلات ساده کاری و معیشتی نخستین اولویت را در انتظارات‌شان از نمایندگان مجلس دارد. اگر نماینده‌ای این خواسته‌ها را پی گیری کند سپاس‌گزار او خواهند بود و احتمالا باز هم انتخابش خواهند کرد و این انتخاب ربطی ندارد به گرایش سیاسی و یا عملکرد مجلس در استیضاح فلان وزیر یا دست نشانده بودن نمایندگان و گوش به فرمانی‌شان به فرامین رهبری و الخ.
در درجه دوم پیام تلخی در این پارچه نوشت مستتر است. کار مردم به جایی رسیده است که ناچارند از نمایندگان خود خواهش کنند که سنگی از پیش پای‌شان بردارند. یعنی مردم را اگر به حال خودشان بگذارید کار خودشان را انجام می‌دهند و نان خودشان را در می‌آورند. فقط یک نفر باید جلوی دولتمردان را بگیرد که با قوانین دست و پا گیرشان زندگی را به مردم سخت نکنند. خلاصه کلام اینکه مردم دارند با این پارچه نوشت به کسانی که قرار بوده است خدمتگزارشان باشند اما در جایگاه ولی نعمت آنان قرار گرفته‌اند می‌گویند: «ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان»!
از نگاه من این پارچه نوشت دو پیام دارد. نخست اینکه برای بسیاری از مردم، زندگی روزمره و مشکلات ساده کاری و معیشتی نخستین اولویت را در انتظارات‌شان از نمایندگان مجلس دارد. اگر نماینده‌ای این خواسته‌ها را پی گیری کند سپاس‌گزار او خواهند بود و احتمالا باز هم انتخابش خواهند کرد و این انتخاب ربطی ندارد به گرایش سیاسی و یا عملکرد مجلس در استیضاح فلان وزیر یا دست نشانده بودن نمایندگان و گوش به فرمانی‌شان به فرامین رهبری و الخ.
در درجه دوم پیام تلخی در این پارچه نوشت مستتر است. کار مردم به جایی رسیده است که ناچارند از نمایندگان خود خواهش کنند که سنگی از پیش پای‌شان بردارند. یعنی مردم را اگر به حال خودشان بگذارید کار خودشان را انجام می‌دهند و نان خودشان را در می‌آورند. فقط یک نفر باید جلوی دولتمردان را بگیرد که با قوانین دست و پا گیرشان زندگی را به مردم سخت نکنند. خلاصه کلام اینکه مردم دارند با این پارچه نوشت به کسانی که قرار بوده است خدمتگزارشان باشند اما در جایگاه ولی نعمت آنان قرار گرفته‌اند می‌گویند: «ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان»!
نمی دانم این تشکر چقدر واقعی است . اما بسیار دیده ام که این تشکر های پلاکارد شده فقط بخاطر این است که با چاپلوسی و تقدیر و تشکر از یک مقام ، او را در معذوریت اخلاقی قرار دهند و حرف و خواسته شان را به کرسی بنشانند یا یک معامله دو طرفه است برای باج دادن و باج گرفتن . مثل تشکر از رئیس نیروی انتظامی منطقه برای کاری پیش پا افتاده که بیشتر معنی و مفهومش این بوده که شما کاری به کار ما نداشته باشید ما هم دربست در خدمت شما و خانواده تان هستیم.
پاسخحذف