«شورای هماهنگی راه سبز امید» کیست؟

یک ادعا و انتقاد رایج که از همان روزهای نخست شکل گیری جنبش سبز به گوش می‌رسید و پذیرفتنی می‌نمود تاکید بر این مسئله بود که این بار دیگر مردم به مانند سال 57 به صورت چشم و گوش بسته اختیار خود را در دست یک شخص و یا گروه نخواهند داد و خود آگاهانه تصمیم می‌گیرند. این انتقاد بیش از هر چیز به اعتماد تمام عیار مردم در انقلاب 57 به آقای خمینی اشاره داشت و مطرح کنندگان آن غالبا تلاش می‌کردند نشان دهند که از تجربه تلخ 30 سال گذشته درسی گرفته‌اند که در جنبش سبز آن را به کار خواهند بست و حتی به شخص میرحسین موسوی نیز بی‌حرف و حدیث اقتدا نخواهند کرد. این درس، درس خوبی بود و هست. باوری است که حتی خود میرحسین نیز بدان پایبند ماند و شاید یک دلیل که هیچ گاه عنوان «رهبری» جنبش را نپذیرفت، توجه به همین مسئله و پرهیز از این دنباله روی چشم و گوش بسته بود. با این حال به نظر می‌رسد علی‌رغم تمامی ادعاهای اولیه، این روزها و درست در شرایطی که بالا گرفتن التهاب، وضعیت کشور و جنبش را بیش از هر زمان دیگری به سال 57 شبیه ساخته است باز هم اکثریتی پدید آمده‌اند که چشمانشان را بسته و گوش هایشان را گرفته اند، پیش پای هرگونه تعقل سدی از اتهام بناکرده‌اند و تنها به شور و هیجان بی‌پایان دامن زده و دل می‌بندند.

«شورای هماهنگی راه سبز امید» نامی است که گمان می‌کنم تنها یک هفته قدمت داشته باشد. این شورا در آستانه راهپیمایی 25 بهمن، زمانی که هیچ تردیدی در شکل گیری این راهپیمایی وجود نداشت با بیانیه‌ای حمایت گرانه اعلام وجود کرد. (از اینجا بخوانید) بیانیه‌ای که بود و نبودش در اصل ماجرا تغییری پدید نمی‌آورد و تنها می‌توانست به عنوان بیانیه اعلام هویت این «شورا» محسوب شود. با این حال یک هفته پس از این اعلام وجود ناگهانی، به نظر می‌رسد که همین شورای نوپا قصد دارد تا مدیریت و رهبری جنبش را اختیار گرفته و برای آن مسیر حرکت تعیین کند. آن هم مسیر حرکتی که تنها از خیابان‌ها می‌گذرد.

شورای هماهنگی راه سبز امید به تازگی و طی اعلامیه‌ای مردم را دعوت کرده است که در نخستین روز از اسفند ماه امسال، به بهانه بزرگداشت شهدای جنبش در سراسر ایران به خیابان‌ها بریزند. (از اینجا بخوانید) این شورا که تا کنون هر دو بیانیه خود را به دعوت برای تظاهرات خیابانی اختصاص داده است هنوز هیچ تلاشی برای معرفی خود نکرده و هیچ نشانه‌ای از پیشینه خود و یا خواستگاه احتمالی‌اتبروز نداده است.

پرسش من از تمامی دوستانی که بیانیه این شورا را به مصداق درخواست مستقیم موسوی و کروبی قلمداد کرده و از هم اکنون برای راهپیمایی آماده می‌شوند این است که چه شناختی نسبت به این شورای نوپا دارند؟ آیا این شورا از خود مرام نامه‌ای منتشر کرده؟ آیا هدف و یا اهداف مشخصی برای مسیر حرکت خود اعلام کرده؟ آیا اصلا معلوم است که اعضای آن را چه کسانی تشکیل می‌دهند؟ آیا این شورا از داخل ایران رهبری می‌شود؟ آیا هیچ ارتباطی میان این شورا و رهبرانی همچون موسوی و کروبی وجود دارد؟

حیرت و شگفتی من از تمام آنانی است که مدعی بودند چشم و گوش بسته عقل خود را به دست دیگران نخواهند داد. این گروه زمانی که سخن از موسوی، به عنوان فردی شناخته شده، با پیشینه مشخص، عملکرد فعلی قابل مشاهده و اهداف ارایه شده بود، آنچنان مته به خشخاش می‌گذاشتند که گویا واژه به واژه هر بیانیه‌اترا باید در آزمایشگاه زیر ذره بین ببرند که اشتباه 30 سال پیش تکرار نشود. اما حالا که گروهی ناشناس با اهدافی نامعلوم یک شبه ظهور کرده و دعوت به تظاهرات می‌گویند لبیک است که پشت لبیک شنیده می‌شود.
پرسش من از تمام خوانندگان این مطلب این است که آیا اعضای شورای هماهنگی راه سبز امید را می‌شناسید؟ چرا این افراد نام خود را منتشر نمی‌کنند؟ آیا از خطرات احتمالی بیم دارند؟ اگر خودشان حتی از انتشار نامشان هم بیم دارند، چطور انتظار دارند دیگران به اتکای فرمان آنان جانشان را کف دست بگیرند و در خیابان حاضر شوند؟ از این گذشته؛ خواسته‌های این شورا چیست؟ آیا خواستار حفظ همین قانون اساسی هستند؟ آیا خواستار براندازی جمهوری اسلامی هستند؟ آیا سلطنت طلب اند؟ آیا مارکسیست اند؟ آیا سکولارند؟ آیا مذهبی اند؟ آیا به مبارزه مسلحانه اعتقاد دارند؟ آیا خواستار انتخابات آزاد هستند؟ آیا در همان راهی گام بر می‌دارند که موسوی آغاز کرده بود؟ چرا خود را ملزم به هیچ گونه شفاف‌سازی در این زمینه نمی‌دانند؟ چرا ما باید به چنین شبح بی‌ریشه‌ای اینقدر اعتماد کنیم؟

پی نوشت:
به نظر می‌رسد تنها استدلال فعلی در حمایت از این شورا، انتشار بیانیه آن در سایت کلمه باشد. اما من در این مورد دو نکته را یادآور می‌شود. نخست اینکه این سایت کلمه همان سایتی است که وقتی خبر اعدام جعفر کاظمی را منتشر نکرد مورد موجی از انتقاد فعالان قرار گرفت. آن هم اعدامی که خود موسوی کمی بعد و در جریان ارسال پیام برای مردم مصر به صورت ضمنی از آن گلایه کرد. در ثانی، یادآورد می‌شوم که دکتر رهنورد در جریان گفت و گوی خود با سایت خودنویس صراحتا اعلام کرد که موسوی ارتباط مستقیمی با سایت کلمه ندارد. (از اینجا بخوانید)