فضا هنوز تغییر نکرده است
در فاصله یک روز مانده به راهپیمایی 22خرداد، آنچه که من در سطح شهر می‌بینم همان آرامش پیشین است. خبر رسانی در مورد این روز چندان گسترده نبوده است. دست کم نه در حدی که بتواند شور و حال گذشته را در میان مردم زنده کند. فراموش نکنید که این بار جنبش سبز یک شبکه ماهواره‌ای هم داشته است که متاسفانه گویا هیچ مزیتی در اطلاع‌رسانی یا ایجاد شور و هیجان در فعالین ایجاد نکرده. با این حال من همچنان فکر می‌کنم این فضای رکود قابل‌پیش‌بینی بود و پیش از این هم در این مورد نوشته بودم. (اینجا) حالا فقط امیدوارم که شورای هماهنگی هیچ گونه تغییری در تصمیماتش ایجاد نکند، چرا که همچنان گمان می‌کنم شورا 22خرداد را تنها به عنوان یک پیش‌برنامه برای 25 خرداد طراحی کرده بود. به باور من اگر این برنامه همچنان پابرجا بماند و طی این مدت نیز دیگر فعالین از طرح‌های شورا حمایت کنند، آنگاه 25 خرداد راهپیمایی کاملا متفاوتی را شاهد خواهیم بود.
چالش سرکوب پیش روی نظام است
چالش سرکوب پیش روی نظام است
فارغ از اینکه فراخوان سبزها چند نفر را به خیابان بکشد، اگر دستگاه سرکوب به مانند همیشه وحشت‌زده شود و خیابان‌ها را از نیروهای ویژه پر کند، نظام آشکارا ضربه سنگینی خورده است. آنچه من طی 48 ساعت گذشته دیده‌ام افزایش چشمگیر گشت‌های شبانه و ایست و بازرسی‌های بی‌شماری بوده است که نشان می‌دهد فضای رعب و وحشت باید افزایش پیدا کند. در عین حال گمان می‌کنم ترجیح حاکمیت این است که این اعمال فشار همچنان به صورت شبانه و یا مخفی پی‌گیری شود و ظاهر امر در خیابان‌ها حفظ شود. دوگانه بسیار دشواری پیش روی نظام است و احتمالا همین الآن هم بر سر اینکه خیابان‌ها را پر از مامور کنند یا نه اختلاف نظر پیش آمده است. این تردید در شیوه سرکوب آخرین حلقه گم شده از «وضعیت انقلابی» است که اگر تکمیل شود وضعیت نظام بحرانی خواهد شد. (در مورد «وضعیت انقلابی» از اینجا بخوانید)
مطالبه‌ای شنیده نشد
من یکی از آشکارترین نشانه‌های پیشرفت در تصمیمات شورای هماهنگی را انتخاب مطالبات و یا اهداف کاملا مشخص برای راهپیمایی 22 خرداد می‌دانم. اتفاقا این مطالبات بسیار هوشمندانه و فراگیر انتخاب شده‌اند: «آزادی رهبران جنبش و زندانیان سیاسی، برگزاری انتخابات آزاد و اقدام موثر و فوری برای حل مسئله گرانی و بیکاری». اما این روزها هیچ انعکاسی از خواسته‌های راهپیمایی به چشم نمی‌خورد. بدون اغراق حتی بخش عمده‌ای از آنانی که قصد شرکت در راهپیمایی را دارند از مطالبات آن بی‌خبر هستند. من فقط می‌توانم در مورد دلایل این اتفاق گمانه‌زنی کنم که انتخاب سه خواسته، آن هم مطالباتی که چندان به هم مربوط نیستند، برای یک راهپیمایی زیاده روی بود. بهتر است برای هر حرکتی تنها یک مطالبه تعیین و بر روی آن تمرکز شود.
لطفا سکوت کنید
من علاقه بسیاری به مبارزات بدون خشونت سیاهان آمریکا برای دست‌یابی به حقوق برابر دارم. به ویژه پایداری خیره کننده آن‌ها در مراحل دشوار حرکتشان. اینکه حتی انتخاب پیاده‌روی به جای سوار شدن بر اتوبوس را به یک حرکت اعتراضی بدل کردند. جنبش سبز علی‌رغم ادعایی که در مورد مبارزه مدنی و خشونت‌پرهیز دارد، تمام تمرکز خود را بر روی تظاهرات خیابانی قرار داده است. آن هم تظاهراتی که بسیاری می‌خواهند در آن شعار بدهند و اول و آخر نظام را وسط بکشند! به باور من دوستانی که هم ادعای خشونت‌پرهیزی دارند و هم تاکید دارند که در تمام راهپیمایی‌ها باید شعار داده و اتفاقا رهبر نظام را هم هدف قرار دهند درکی از مبارزه خشونت‌پرهیز و یا در کل مبارزات مدنی ندارند. اگر ما کشوری داشتیم که بتوانیم بدون خشونت و بدون کسب مجوز در خیابان‌های آن راهپیمایی به راه بیندازیم و علیه سران حکومت شعار بدهیم، دیگر چه نیازی به جنبش بود؟ من نمی‌خواهم راهپیمایی‌های جنبش را زیر سوال ببرم، اما تاکید دارم که نزدیک به دو سال تمام راهپیمایی‌هایمان را با یک شیوه خاص انجام دادیم و رسیدیم به جایی که امروز رسیدیم، آن هم با هزینه‌ای که هیچ کس نمی‌داند شامل چند شهید و چند هزار اسیر است. حال شورا برای نخستین بار یک تغییر ساده در ترکیب این راهپیمایی‌ها داده است. حرکت در سکوت، آن هم درون پیاده‌رو. به نظرم طرح جالبی است که دست کم ارزش امتحان را دارد. با این حال گروهی حتی اینقدر حاضر نیستند به خواست و نظر دیگران احترام بگذارند که در حد یک راهپیمایی در تمام این دوسال با آن‌ها همکاری کنند. باور کنید توقع زیادی نیست، این راهپیمایی را شورای هماهنگی با این شیوه خاص تدارک دیده، اگر گروهی انتقاد دارند یا شرکت نکنند و خودشان بعدها یک راهپیمایی دیگر طراحی کنند، یا اینکه دست کم این یک روز را به احترام دیگران سکوت کنند. به شخصه اگر با موردی برخورد کنم که بخواهد خلاف شیوه اعلام شده برای راهپیمایی عمل کند به شیوه خودم با آن برخورد می‌کنم. منی که تحمل نمی‌کنم حاکمیت بخواهد حق من را زیر پا بگذارد، بدون تردید در برابر زیاده‌خواهی هیچ کس دیگری هم کوتاه نخواهم آمد.
به باور من دوستانی که هم ادعای خشونت‌پرهیزی دارند و هم تاکید دارند که در تمام راهپیمایی‌ها باید شعار داده و اتفاقا رهبر نظام را هم هدف قرار دهند درکی از مبارزه خشونت‌پرهیز و یا در کل مبارزات مدنی ندارند.
پاسخحذف----------------------------------
وای چه غلطا، چه افراد خشن و خشونت پروری هستن اون افرادی که شعار میدان و مخصوصاً رهبر نظام رو نشانه میگیرن!! اصلا داد زدن کار خیلی خشنیه!! واقعا این افراد احمق اصلا درک و شعور ندران در مورد مبارزهٔ بدون خشونت. مبارزهٔ بدون خشونت یعنی باید تو کل مسیر تظاهرات خفه خون گرفت.
معنی مبارزات بدون خشونت هم اصلاح طلبان عزیز به ما یاد دادن. این اصلاح طلبان واسه رسیدن به هدفشون (حفظ نظام) حاضرن هر کلکی رو سوار کنن و هر دروغی رو بگن.
be nazare man behtarin kar hamin rahpeymae be shekle sokoote intori ham tazahorat kardim ham bahaneye kamtari daste hokoomat midim fk konam intori kamtar dastgir beshim. omidvaram farda barnamehamoon be khoobiye ahdafemoon pish bere. movafagh bashid bacheaaaaa
پاسخحذفخب به نظر من حتی اگه تجمع کوچیکی هم شکل بگیره در حد چند هزار نفر هم استارتر بسیار خوبیه.
پاسخحذفاما خواهشاً توصیه می کنم از درگیر شدن به هر عنوان بپرهیز یعنی قشنگ همین رو کم داریم اون وسط که درگیری ایجاد کنیم. زمانی که شورا کادر سازی درست حسابی نداره و نتونست اعتماد اون قشرای تندروتر رو هم به دست بیاره طبیعیه که اون وسط عده ای هم شعار بدن. من به نظرم تظاهرات سکوت راه حل بدی نیست( البته صادقانه بگم راه حل مزخرفیه حتی اگه برا نیرو سنجی باشه حالا جو نمی خوام بدم دلایل بمونه برا بعد تظاهرات) منتها برادر من این راه حلش نیست باید از یه هفته قبلش ملت توجیه می شدن که البته سعی شد در این باره منتها کافی نبود. حال حداقل به نظر من ناگهان روز راهپیمایی به فکرش افتادن کمی دیره البته احتمال شعار دادن هم کم خواهد بود فردا نه به علت توصیه ی شورا منتها بهترین راه اینه که آدمه کج کنه از یه ور دیگه بره. هر کاری انتخاب می کنید هر روشی دارید برا ساکت کردن جمعیت استفاده کنید فقط جان هر کی دوست دارید از درگیری مستقیم بپرهیزید. حریفمون امروز چند تا جوون احساساتی و پر شور نیستن.
به نظر من سنجش تعداد افراد شرکت کننده تو تظاهرات باید همین امروز سنجیده بشه و اگر تعداد بچه هایی که اومده بودن چشمگیر بود، از حالت تظاهرات سکوت خارج بشه. وگرنه اگر امروز رو محک بزنیم برای 25 خرداد اون روز هم مثل امروز می شه. بالاخره باید یه روز این سکوت بشکنه. تا کی ضد ضورش بزنه و بچه ها هرکسی رو که می گیرن با آب معدنی و مراقبتهای ویژه تیمار کنن و بفرستنش سر جاش. باید این ارعابی که اونها به ما نشون می دن به سمت خودشون برگردونیم که جرات شرکت مجدد تو سرکوب رو نداشته باشن. تو هر تظاهرات ده نفرشون هم که ناقص بشن از رده خارج بشن ترس تو دلشون می افته. وقتی ببینن که اگر گیر بیافتن جفت پاهاشون ناقص می شه دیگه کمتر دل می دن که بیان سرکوب کنن. در هر صورت اگر هر روز منتظر باشیم که برای فردا برنامه ریزی بشه هیچ اتفاقی نمی افته. فردا هم مثل امروز می شه. به رسانه سبز هم نباید دل خوش بود فقط نشستن و با آرم سبز خبر اتفاقات گذشته رو مرور می کنن. به امید آزادای.
پاسخحذفمن نمی‌دونم،دوستان،شمایی که توی بالاترین تشریف دارید هی کیلو کیلو موضوع داغ میزنید؟
پاسخحذفآقایون،خانوما،هموطن،این ۲ سال رو کجا بودی؟له
ستان؟اقیانوس هند؟مریخ؟بابا کی به ما اجازه تجمع دادند؟همیشه که وسط ۱۰۰۰ گاردی بودیم،کدوم خشونت؟
این ترسه دوست من،این ترس هموطن.با رفتن و کتک خوردن و دستگیر شدن که کار به جایی نمیبریم.شورای هماهنگی راه سبز امید غلط کرد چنین حرف پرتی زد.چجوری بدون خشونت؟ندیدید همهرو میزنن؟هرکی دم دستشونه؟بعد باز بعد از ۲ سال امتحان کردن بریم سکوت کنیم؟اصلا میتونیم جمع بشیم که بخوایم سکوت کنیم؟والا بلا فرار با مبارزه بدون خشونت فرق داره،به هرچی که اعتقاد دارید برای آزادی باید هزینه داد،از توی فیسبوک و بالاترین نمیشه کشورو آزاد کرد.هیچ دیکتاتوری با الله اکبر نرفته،از کاریکاتور هم نترسیده.این جنبش انرژیه پتانسیل وحشتناک بالایی داره،تا کی قراره هرز بره؟
۲سال تجربه کافی نیست؟آقای امیر ارجمند نمیدونه که انقدر نیرو دپو میکنند که حتی مردم به زور میتوانند راه برند توی پیاده رو؟تظاهرات سکوت؟دوباره خونه اول؟
درس بگیریم دوستان،میر حسین و کروبی با دل و جرات،ولی هرچی میگن که درست نیست،حالا بگید طرف داره دمه ۲۲ خرداد افکار رو پراکنده میکنه و نمی‌دونم چه و چه.چند نفر خبر دارند از این تظاهرات؟خودمون رو گول نزنیم،۸۰ % مردم در جریان نیستند.حتی خود جنبش برنامش معلوم نیست،یکی میگه ۶،یکی میگه ۵،یکی میگه ولیعصر،یکی میگه ونک.آقا جنبش و مبارزه رهبری و سازماندهی می‌خواد.عین خر امام زده هر دفعه همون ساعت و همون جا باعث میشه این کثافتا عین زره تجهیز کنن مسیرم ببندن هیچ کس نفسم نتونه بکشه.تظاهرات سکوت و این خاله بازیا مال کشورایی که مردم میتوانند تجمع کنند،نه اینجا که اجتماع بیشتر از ۴نفر حتی توی مسابقه فوتبال تبدیل به جنگ میشه.اینکه ۴نفر جمع بشن،تا گاردیا ریختن همه در برن نشد مبارزه،این فراره.تا زمانی که مردم منتظر برنامه باشند که ۸۰% هم ازش خبر نمیشند،برنامه همینه.جنبش باید به جایی برسه که هسته هر منطقه توی خودش باشه فقط یک روز تعیین بشه.مثل جمعه توی سوریه.مردم از هرجا دسته‌های چند صد نفری تشکیل بدند،راه بیفتند از صبح اونروز،از منطقه خودشون.چنین حرکتی رو هیچ سپاهی نمیتونه کنترل کنه.
پ .ن. در ضمن من توی تهرانم،امیدوارم کسی نگه‌ای لندن نشین فلان...
برو بابا چرت و پرت ننویس.
پاسخحذفاگر گشت های شبانه و ایست و بازرسی زیاد شده نشانه ترس نظام نیست که بلکه نشانه دلتنگی نیروهای امنیتی برای شماست . ما منتظر شما هستم بیایید.
آدمی که نیاد بیرون
بابا سکوت تا کی؟ مثل اینکه باید با یه جعبه شیرینی هم ببریم ازشون پذیرایی کنیم. بادکنک سبز و روبان پرچم ایران. یا اینکه تدی بیر دست بگیریم و برای نیروهای ضد شورش بوس هوایی بفرستیم. آخه بابا مردم از بس که این سکوت رو شنیدم. هی راهپیمایی سکوت!! تظاهران سکوت!! تجمع سکوت!! اونها بزنن بگیرن بکشن و ..... ما هی مودبانه بهشون بگیم بی تربیت ها!!! آخی اینجوری باشه همین فردا دیکتاتور می ره.
پاسخحذفاگر واقعاً عده زیادی از مردم پاکار هستند که راهپیمایی کنند و شعارهای تند هم بدهند پس باید تعدادی بیش تر از آن بتوانند راهپیمایی سکوت بکنند. بنابراین نباید تفرقه ایجاد کرد. باید از اینگونه راهپیمایی حمایت کرد. در ضمن فراموش نکنید که اکثر مردم از گرفتار شدن و کشته شدن در خیابان و ... می ترسند. یا حداقل خانواده ها جوانان را از آمدن به خیابان نهی می کنند. اینها واقعیت است اگر حالا نمی خواهیم بپذیریم به نظر من واقعیت تغییر نخواهد کرد.
پاسخحذفامروز تمام آزادیخواهان و کسانی که حاضر نیستند تا زیر پرچم ظلم و دروغ و ریا به یک زندگی نکبت بار ادامه دهند می آیند.
پاسخحذفالبته من هم با استراتژی سکوت در ا ساعت ابتدایی راهپیمایی موافقم اما پس از تشکیل هسته مرکزی نیرومند چند هزار نفری باید به شعار دادن پرداخت .چون که اثر رسانه ای بسیار بیشتر است چیزی که رژیم از آن می ترسد . وگرنه راهمپیمایی سکوت بدون حوچکترین واکنشی راه به جایی نمی برد و حتی جز برخی رهگذران کسی از آن مطلع هم نمی شود.
بنده پیشنهادی به حامیان جنبش دارم:
پاسخحذف-- تحریم SMS و مکالمات تلفنی مگر در حد ضرورت --
اگر این طرح مورد استبال قرار بگیرد حداقل فایده آن صرفه جویی اقتصادی برای خانواده ها و کاهش درآمد مخابرات سپاه خواهد بود. بگذریم از اینکه بعداً بسیجیات برای خالی نبودن عریضه حی باید SMS بازی بکنند و برای همدیگر جکهای بسیجی بفرستند.
سلام
پاسخحذفمن یک پسر بچه13 ساله ام که میخوام از ای طریق به همهی آزادی خواه های ایران بگم که با یکی و دو روز اومدن تو هر ماه برای راه پیمایی زخمی دوا نمیشه باید مثل کشور های دیگه 24 ساعته تو خیابون ها راه پیمایی کنیم تا گنده های مملکت بترسند و پا به فرار بذارند
خب این نظر من بود
اسم مستعار:میرحسین2