چه باید کرد؟ - مرحله‌بندی استراتژی‌ها

«در مراحل اولیه مبارزه، رشته‌های مستقلی از مبارزات با اهداف خاص می‌توانند بسیار مفید باشند. این مبارزات گزینشی باید یكی پس از دیگری اجرا شوند. گه‌گاه هم دو یا سه مورد از آن‌ها ممكن است به صورت همزمان اجرا شوند. این اهداف استراتژیك میانه باید متناسب با ظرفیت و قدرت فعلی نیروهای دموكرات قابل دست‌یابی باشند تا یك دنباله از موفقیت‌ها را تضمین كنند ... استراتژی‌های مقاومت های گزینشی باید در ابتدا بر روی مسایل خاص اجتماعی، اقتصادی یا سیاسی متمركز شوند. آن‌ها می‌توانند با هدف خارج كردن بخشی از جامعه و سیستم سیاسی از زیر كنترل دیكتاتور یا نفی سلطه دیكتاتور بر یك محدوده انتخاب شوند. در صورت امکان رشته مبارزات مربوط به یك مقاومت گزینشی باید به یك یا چند نقطه ضعف دیكتاتور حمله كنند ... استراتژیست‌ها سریعا نیاز خواهند داشت تا لااقل استراتژی نخستین رشته مبارزات را برنامه‌ریزی كنند. همه این استراتژی‌ها باید به پیشبرد استراتژی بزرگ انتخاب شده كمك كرده و در محدوده خطوط كلی آن عمل نمایند».

ما گاهی فراموش می‌کنیم که کجا و در چه مرحله‌ای هستیم و این امر می‌تواند موجب ناامیدی شود. باید قبول کنیم که در این شرایط امکان سازمان دادن اعتصاب‌های گسترده را نداریم. باید قبول کنیم امکان برپایی تظاهرات گسترده در تمام شهرهای کشور را هم نداریم. تنها با قبول واقعیت و شناخت میزان واقعی نیروی بالفعل است که می‌توانیم برنامه‌ریزی درستی به سوی پیروزی انجام دهیم. به شخصه یکی از بزرگترین عوامل ایجاد چنین تصورات منجر به ناامیدی را رسانه‌ها و افرادی می‌دانم که در مقطعی از پیروزی در کوتاه‌مدت دم می‌زنند و در مقطعی به رهبران حمله می‌کنند و نهایتا تقصیر شکست برنامه‌های رویایی‌شان را به گردن این و آن می‌اندازند. باید با تقویت رسانه‌های جنبش همچون «رسا» (با پیشنهادهایی همچون «اگر من سردبیر رسا بودم») از نفوذ چنین افراد و رسانه‌هایی در بین مردم بکاهیم که نتیجه‌ای به جز دلسردی برای ما ندارند.

پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل‌ قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.