چه باید کرد؟ - توزیع مسوولیت

شهروند سبز - «در طول یك رشته مبارزه گزینشی، بار مبارزه در هر زمان بر دوش یك یا چند بخش از جامعه است که در مبارزات بعدی و برای رسیدن به هدف‌های جدید باید بر دوش گروه‌های جمعیتی دیگر منتقل شود. برای مثال، دانشجویان می‌توانند برای موضوعات تحصیلی به اعتصاب دست بزنند، رهبران مذهبی و پیروان آن‌ها ممكن است روی آزادی موضوعی مذهبی تمركز كنند، كارگران راه آهن ممكن است به صورت عمدی وفاداری بیش از حدی به آیین‌نامه‌های ایمنی نشان دهند و درنتیجه بازدهی سیستم حمل و نقل را پایین بیاورند، روزنامه‌نویس‌ها می‌توانند برای مبارزه با سانسور بخش‌هایی از روزنامه كه حاوی مقالات حذف شده است را سفید چاپ كنند، یا پلیس می‌تواند دائما در تشخیص محل و دستگیری دموكرات‌های تحت تعقیب و مخالف اشتباه كند. مرحله‌ای كردن رشته مبارزات بر اساس موضوع و گروه‌های جمعیتی، در عین اینكه مبارزه ادامه می‌یابد، به بخش‌های خاصی از جامعه فرصت استراحت خواهد داد.

مقاومت گزینشی بخصوص برای دفاع از موجودیت و استقلال گروه‌ها و موسسات مستقل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خارج از كنترل دیكتاتوری بسیار مهم است. این مراكز قدرت موسسات پایه‌ای را فراهم می‌كنند كه مردم از طریق آن‌ها خواهند توانست فشار وارد کرده یا در برابر كنترل دیكتاتوری مقاومت نمایند. در مبارزه، این موسسات جزو اولین اهداف دیكتاتوری خواهند بود».

توزیع مسوولیت امری است که ما معمولا حواس‌مان به آن نیست. مثلا جنبش دانشجویی‌مان آن قدر پشت سر هم هزینه می‌دهد که تا چند سال در اغما فرو می‌رود. اما اگر برنامه‌ریزی به گونه‌ای باشد که اقشار و گروه‌های مختلف در آن درگیر شوند جریان مبارزه چنان فرسایشی نمی‌شود که یک بخش به کلی قادر به انجام هیچ حرکتی در زمان موعود نباشد. اعتراض زنان به قانون حمایت از خانواده یا اعتراض کارگران به قانون کار جدید یا ... همه موضوعاتی هستند که می‌توانند دستمایه برنامه‌ریزی‌های ما شوند.

پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل‌ قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.