تصاویر زیر به یک ایستگاه اتوبوس در شهر کرمانشاه تعلق دارند. ایستگاه‌هایی که قرار بود به کولر و سیستم تهویه مطبوع مجهز شوند. طرح جالب توجهی است اما احتمالا متوجه می‌شوید که من نتوانستم برای گرفتن عکس وارد این ایستگاه شوم. مسئله این است که درهای ایستگاه که باید به چشم الکترونیک مجهز باشند اصلا کار نمی‌کردند. از همین ماجرای ساده بگیرید و باقی قضایا را خودتان حدس بزنید. سیستم حمل و نقل کرمانشاه، به مانند خیابان‌های غیراستانداردی که دیگر توان ترافیک روزافزون را ندارند نیازمند بازسازی و اصلاح هستند. با این حال طرح‌های عجیب و غریبی نظیر ایستگاه‌های اتوبوس مجهز به کولر، آن هم در زمانی که خود اتوبوسها چنین سیستمی ندارند بیشتر به ژست‌های تبلیغاتی شباهت دارند تا نظرات کارشناسی و یا خدمات پیشرفته شهری. نتیجه چنین ژست‌هایی چیزی جز منابع هنگفتی که بر باد می‌روند نخواهد بود. حال در همین شرایط که این ایستگاه‌های مسدود به روی مسافر از سطح شهر جمع آوری نشده‌اند، مسوولین شهر از آغاز اجرای طرح منوریل کرمانشاه خبر می‌دهند. (اینجا+) نظر خودم خطاب به مسوولین شهر را به اشاره‌ای بگویم که تنها برای اهالی کرمانشاه آشناست: «گمان نکم فلانی» !
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بیعملی و حسرت ابدی. من مدتهاست به این فکر میکنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزویاش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
تو کرج هم از این ایستگاها هست! حصارک دیگه خیلی ضایع و مزخرفه
پاسخحذفدر خود تهران در پيك ساعات كاري، مردم عين ماهي ساردين در اتوبوسهاي خيابان وليعصر پرس ميشوند. تازه خط وليعصر بنوعي ويترين خطوط اتوبوسراني محسوب ميشود و بنابراين قاليباف بهترين اتوبوسها و بهترين سرويس را براي اين خط در نظر گرفته است. برخي خطوط خصوصي اتوبوسراني كه وضع اسفناكتري دارند. بماند كه تاكسي كه در خارج يك وسيله حمل و نقل لوكس به شمار ميآيد در ايران تنها جايگزيني براي اتوبوس است. يك پرايد يا پيكان با بوي نشت بنزين و كولري كه براي مصرف كمتر هميشه خاموش است بهمراه بوي تند عرق مسافر كناري و مسافريني كه بدون احترام به مسافر كناري دوپاي خود را تا حد ممكن باز ميكنند تا راحت باشند! بي خود نيست كه ما جهان سومي مانده ايم و تا مدت مديدي خواهيم ماند!
پاسخحذف