معرفی:
عنوان: زن نازنین
نویسنده: لاله برزگر
ناشر: نشر ثالث
نوبت چاپ: چاپ اول، 1388
155 صفحه، 3200 تومان
کتاب بی کلام تصویرها
«کتاب زن نازنین» را که دست بگیرید، پیش از هرچیز تصاویر آن است که جلب توجه می‌کند. نویسنده کتاب خودش دست به کار شده است و از همان طرح روی جلد گرفته تا فصل به فصل کتاب طراحی‌های خودش را به نمایش گذاشته است. نتیجه کار 24 طرحی است که رنگ و لعاب متفاوتی به مجموعه داده‌اند. این تصویرسازی‌های نویسنده در داستان‌های مجموعه هم به شیوه دیگری پی‌گیری شده است تا جایی که می‌توان «زن نازنین» را به جای یک «مجموعه داستان»، یک «مجموعه تصویر» قلمداد کرد.
داستان‌های «زن نازنین» همگی کوتاه، ناتمام و بی‌فراز و نشیب هستند. در واقع این مجموعه بی‌شباهت به دفترچه یادداشت (اگر نگوییم دفترچه خاطرات) نویسنده نیست، پس شاید قابل پیش‌بینی باشد که رد پایی از داستان‌پردازی و ظرافت‌های آن به چشم نخورد. حتی عنصر تصویرسازی هم غالبا در داستان‌ها به صورت ناتمام باقی مانده که بی‌شباهت به طراحی‌های نویسنده نیست.
از مجموع این 21 داستان، تنها مواردی که به ترسیم یک احساس زنانه اختصاص پیدا کرده‌اند به مرز قابل قبول و گاه «خوب» نزدیک می‌شوند. ترسیم این احساسات زنانه نقطه قوتی است که گویا خود نویسنده از آن بی‌اطلاع است و نمی‌تواند به‌اندازه کافی بر آن تمرکز کند. نتیجه این می‌شود که بخش عمده‌ای از داستان‌ها به موضوعاتی کلیشه یا تصاویری بی‌معنا و بدون احساس اختصاص پیدا می‌کنند که خواندن آن‌ها نه تغییری در مخاطب ایجاد می‌کند و نه حتی می‌تواند برای لحظه‌ای او را دچار درنگ و تامل کند. از نگاه من «زن نازنین» مجموعه‌ای نیست که بتوان آن را به کسی پیشنهاد کرد و یا با علاقه برای خواندنش وقت گذاشت. با این حال از میان داستان‌های آن من «شاخه خشک، شاخه سبز» و پس از آن «عمه خانم» را به دلیل بهره گیری از همان نقطه قوتی که نویسنده می‌تواند بدان اتکا کند ترجیح دادم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر