۷/۰۳/۱۳۹۰

چه باید کرد؟ - نیروهای نظامی

شهروند سبز - «در مراحل نخستین مبارزه باید استراتژی ایجاد ارتباط با نیروهای نظامی و مامورین دیكتاتور توسعه یابد. نیروهای دموكراتیك باید با كلمات، نمادها و اقدامات خود به نیروهای نظامی اطلاع دهند كه آزادی خواهی در نهایت به پیروزی قطعی و پایدار دست خواهد یافت. نظامیان باید متوجه شوند كه این مبارزه، صرفا برای تحلیل قوای دیكتاتور است و زندگی آن‌ها را تهدید نمی‌كند. در نهایت این تلاش‌ها می‌خواهند روحیه نیروهای نظامی دیكتاتور را تضعیف كرده و در پی آن وفاداری و فرمانبرداری آن‌ها نسبت به دیكتاتور را به نفع جنبش دموكراتیك تغییر دهند ... استراتژیست‌های مبارزه طلب باید به یاد داشته باشند كه اگر پلیس، ماموران اداری و نیروهای نظامی كاملا پشتیبان دیكتاتور باقی بمانند و نسبت به دستورات وی مطیع باشند، شكست دادن دیكتاتوری بسیار مشكل یا حتی غیرممكن خواهد بود...

باید به یاد داشت نافرمانی نیروهای نظامی می‌تواند برای اعضای آن بسیار خطرناك باشد. این گروه‌ها در برابر هرگونه نافرمانی باید انتظار جریمه‌های سنگین و در برابر شورش منتظر اعدام باشند. به همین دلیل نیروهای دموكرات نباید از نظامیان تقاضای شورش‌های سریع داشته باشند، بلكه هنگامی كه ارتباط ممكن است، باید روشن كرد كه انواع بسیار گوناگونی از «نافرمانی مبدل» وجود دارد كه می‌توانند در مراحل آغازین مورد استفاده قرار گیرند. برای مثال، پلیس و نیروهای مسلح می‌توانند دستورات مربوط به سركوبی را با بی‌كفایتی عمدی انجام دهند، محل اختفای افراد مورد درخواست را اشتباه تشخیص دهند، مقاومت‌گران را از سركوبی‌ها، دستگیری‌ها و اخراج‌ها مطلع كنند و در گزارش اطلاعات مهم به افسران مافوق خود اشتباه نمایند. افسران ناراضی هم به نوبه خود می‌توانند در زنجیره انتقال دستورات سركوب اختلال ایجاد كنند. سربازان ممكن است بالاتر از سر تظاهرات كنندگان را هدف بگیرند. به همین شیوه، كارمندان غیرنظامی هم به سهم خود می‌توانند پرونده‌ها و برگه‌های دستور را گم نمایند، با بازده كم كار كنند و مریض شوند تا اجازه داشته باشند كه تا هنگام بهبودی در خانه بمانند».

در این متن احتمالا باید به جای نظامیان از سپاه و بسیج نام برد. من فکر می‌کنم کار ما در ایران سخت تر از کشورهای دیگر است. چون هم نیروهای نظامی‌ دستگاه سرکوب بسیار متنوع‌ترند و هم سیستم‌شان پیچیده‌تر است، اما به هر حال ما چاره‌ای جز جدا کردن بدنه این نیروها از حکومت نداریم. بنابراین همه باید به دنبال روش‌هایی باشیم که با کاستن از نفوذ ایدئولوژیک حکومت روی این افراد، توجه‌شان را به آسیب‌هایی جلب کنیم که به کشور وارد می‌شود. شاید شما روش‌ها و پیشنهادات بهتری داشته باشید. بیایید در این باره حرف بزنیم.


پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل‌ قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر