مسلخ اندیشه

گفت و گو بر سر حقیقتی نیست که همه ما از آن آگاهیم؛ گفت و گو بر سر دیوار شرم و حیایی است که گویا دیگر کسی از فرو ریختنش ابایی ندارد. بنابر اصل بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی، «تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد». (از اینجا بخوانید) می دانیم که برای سه دهه است که این اصل تنها به یک افسانه بدل شده؛ اما هیچ گاه تا کنون (دست کم تا جایی که من به یاد دارم) هیچ دادگاهی صراحتا داشتن یک عقیده را از اتهامات افراد معرفی نکرده بود تا اینکه «دادگاه» رسیدگی به اتهامات دستگیر شدگان روز عاشورا، اولین اتهام متهم ردیف سوم خود را «برخورداری از گرایشات کمونیستی موسوم به چپ نواندیش» اعلام کرد. من گمان نمی کنم حتی در دادگاه های فرمایشی استالینی هم صرف «برخورداری از گرایش های دست راستی» به تنهایی اتهام کسی ذکر شده باشد؛ اما اینجا دیگر کار از خواسته ها و اعتراضاتمان گذشته، از این پس به خاطر باورهایمان باید بمیریم.