من به سیاست ورزی سیاستمداران اعتقاد دارم. من باور دارم که سیاست ورزی به معنای سنجیدن مداوم ظروف زمانی و مکانی است. سیاست مدار باید همواره شرایط جامعه خود و ظرفیت های تغییر در آن را بشناسد و بنابر چنین ملاک هایی تصمیم گیری کند. آرمان گرایی و مطلق انگاری در سیاست جایی ندارد و حتی می تواند به «حماقت» یا «جنایت» ختم شود.
این توضیحات را نوشتم تا یک ابهام در مورد یادداشت «آژیر قرمز ممتد» را روشن کنم. دوستی به درستی یادآوری کرده بود که آزادی بیان و بیان اعتقادات و باورها بدون در نظر گرفتن مصلحت سنجی از ویژگی های روشنفکران است و نه سیاستمداران. با این نظر کاملا موافقم و در همان یادداشت هم چنین منظوری داشتم؛ مشکل اینجا است که باز هم به تعبیر همان دوست ناشناس، جناب اکبر گنجی تصمیم گرفته اند همزمان هم نقش یک روشنفکر مذهبی را ایفا کنند و هم یک رهبر سیاسی! در صورتی که چنین نگاهی به مسئله داشته باشیم، آنگاه من نیز ناچار می شوم به مانند بسیاری دیگر اعتراف کنم «در برهه زمانی کنونی سخنان آقای گنجی (در قامت کسی که قصد سیاست ورزی دارد) سنجیده نبودند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر