سایت الف آقای توکلی امروز مطلبی منتشر کرده است که جنبه خبری و یا تحلیلی ندارد، اما حسابی جاذبه دارد. در این یادداشت یکی از حامیان دولت تلاش کرده است با مطلبی وبلاگی و قلمی احساسی همه (بخوانید مخالفان دولت) را به وحدت و دوستی دعوت کند. از این یادداشت وبلاگی سایت الف به دو نکته جالب به نظرم رسید. اولی نمایش روح لطیف اصولگرایی است! یکجا وقتی «جاری» گرامی خانم نویسنده در مجلس خانوادگی به خاطر حوادث کهریزک به همسر ایشان اعتراض می کند احساسات اصولگرایانه خانم به جوش می آید و احتمالا برای رد تمامی شایعات کذبی که در مورد کهریزک ایجاد شده راسا وارد عمل می شوند: «من را می گویی، بلند شدم که توی دهنش بزنم»! نکته دوم اوج احساس لطیف نویسنده و دلتنگی شاعرانه شان در فقدان همان بستگان خانوادگی است. اصولگرای گرامی وقتی می بیند که هیچ راهی برای راضی کردن مخالفان به دوستی با کودتاچیان پیدا نمی کند، آرزو می کند که اینجا هم مثل هاییتی زلزله بیاید، ای بسا مجبور بشویم به خاطر کمک به مرده ها هم که شده اختلافاتمان با حامیان کودتا را کنار بگذاریم. واقعا این راهکار «دعا برای وقوع زلزله» یکی از آن اصولگرایانه ترین راه کارهای خروج از بحران بود که طی این مدت ارایه شده است.
پی نوشت: در قسمت نظرات سایت الف کامنتی وجود دارد که به نکته جالبی اشاره کرده است و بدون تغییر اینجا می آورم: «رعايت حق تقدم، در هيچ جاي دنيا بر اساس خواهش و تمنا نيست و اگر حق با طرف مقابل باشد بايد به او اجازه عبور داد، حتي اگر طرف مقابل ماشين گران قيمت داشته باشد»!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر