یک پوزش

این چند خط را برای دوست ناشناسی می نویسم که چند روزی است (دو سه پنج ده روزی) میهمان این دیوانه سرا شده و با قلمی متفاوت برایم می نویسد؛ دوست داشتم پاسخ این دوست را همان روز اولی که برایم نوشت بدهم، اما نوشته ناشناس به هیچ جایی راه نداشت؛ دوباره که آمد با گلایه تلخی آمد که دلم گرفت؛ دیوانه سرا هرچه باشد حرمت میهمان را نگه می دارد؛ آن هم میهمانی به این شیرین بیانی. مشکل اینجا است که از وقتی آقایان دیوانگی های اینجا را به حال خلق الله مضر تشخیص دادند و برای دومین بار «مجمع دیوانگان» را در فهرست ممنوعه قرار دادند، من خودم هم نمی توانم وبلاگ خودم را ببینم! اگر هم به زور فیلترشکنی بتوانم یک نظر حلال به «دیوانه سرا» بیندازم قارد به «نظر دادن» نیستم (با ultra surf امکان ارسال نظر وجود ندارد)؛ نتیجه آنکه امکان پاسخ دادن به دوستانی که در بخش نظرات می نویسند و یا وبلاگشان فیلتر شده است وجود ندارد. از همه این دوستان، به ویژه میهمان شیرین قلم جدید پوزش می خواهم.

پی نوشت: یکی از دوستان پیشنهاد کرده که مجددا اسباب کشی کنم؛ نه اینکه خانه کشی دشوار باشد؛ به لطف بلاگر با چند کلید ساده می توانم این آدرس را تغییر دهم؛ با این حال فعلا به دو دلیل قصد این کار را ندارم؛ نخست اینکه نمی دانم این بازی موش و گربه کی قرار است به اتمام برسد؛ از این فرار کردن ها دل خوشی ندارم. دوم اینکه بسیاری از دوستان به این آدرس جدید عادت کرده اند؛ از خانه قبلی که به اینجا اسباب کشیدم تعداد زیادی از دوستان که با گودر مطالب را دنبال می کردند آدرس را تغییر ندادند؛ اگر همه خوانندگان وبلاگ به جای آدرس این وبلاگ،«آدرس فیدبرنر وبلاگ» را در خوراک خوان خود استفاده کنند، آنگاه تغییر آدرس وبلاگ برای من بسیار راحت تر خواهد بود.