«خاک بر سر اون ملتی بکنند که در تمام این سالها نفهمیدند که یک فرقیست بین جانی و عالم ... حتا دنبال جانی رفتن نماز خون شدند ریش گذاشتند برای اینکه ۱۰۰ تومن پول بگیرند، جهان میگذره با ۱۰۰ تومن و بی ۱۰۰ تومن برای من ۱۰ سال دیگه بیشتر زنده نیستم ولی خیلی بده که آدم فاحشه ی مغزی باشه».
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر