رفیق همین دو سه روز پیش دوره آموزشی خدمت را تمام کرد و برگشت. می گفت توی جلسات عقیدتی که برگزار می کردند تمرکز ویژه ای بر روی نامه «پدر، مادر، ما باز هم متهمیم» تاج زاده داشتند که مثلا اثرات این فتنه را خنثی کنند. برایم جالب است که حریف از چه می ترسد و یک نامه، اگر درست نوشته شود تا چه میزان تاثیرگذار است که دستورالعملی می شود تا مبلغین در خدمت سربازی به آن پاسخ بگویند.
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر