احترام شیخ واجب است

یادداشت «مرغ عروسی و عزا» به گمانم سوء تفاهم هایی به دنبال داشته است. قصد من به هیچ وجه جسارت به شیخ شجاع نبود. از نگاه من، ایشان با هر مرام و مذهب و اعتقادی که هستند در رسوا سازی جنایات کودتاچیان و دفاع از حقوق مظلومان (آن هم فارغ از گرایشات اعتقادی آنان) کاری کرده اند که بخواهیم و نخواهیم در تاریخ این کشور به نیکی ثبت خواهد شد. بدون هیچ قصد مقایسه ای، نظر من در مورد زنده یاد منتظری هم همین است. فارغ از اینکه امثال من با ایشان تا چه حد تشابهات مذهبی و اعتقادی داشته باشیم شجاعت و جسارتی که در ماجرای اعتراض به اعدام های 67 به خرج دادند غیرقابل چشم پوشی، و مقدم بر باورهای مذهبی است. گلایه من در آن یادداشت فقط این بود که ملاحظات سیاسی نباید سبب شود که غیرمذهبی ها (حتی اگر در اقلیت مطلق هم باشند) وجه المصالحه شوند. دموکراسی خواهی و آزادی طلبی تنها دفاع از حق حاکمیت اکثریت نیست، دیگر همه ما به خوبی درک کرده ایم که دفاع از حقوق طبیعی اقلیت در برابر احتمال زیاده خواهی اکثریت از شروط غیرقابل حذف دموکراسی خواهی است. انتقاد من به پیام شیخ هم از این جهت بود که به باور من برای خنثی سازی توطئه احتمالی کودتاچیان در سوءاستفاده از روزه خواری برخی حامیان جنبش، بهتر بود راهکار دیگری در نظر گرفته شود، وگر نه در چنین شرایطی که توصیه به روزه داری و امثال آن که دیگر تدبیر و شجاعت نمی خواهد. با این حال بار دیگر تاکید می کنم که اگر برداشت جسارتی نسبت شیخ شده من از آن پوزش می خواهم. ایشان عزیز ما هستند.