چندی پیش خانواده دکتر ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی ایران طی نامه ای سرگشاده از تمام «مسلمانان جهان» برای آزادی ایشان درخواست کمک کردند. دکتر یزدی و دیگر دوستان نهضت آزادی همواره از گروه های «نوگرای مسلمان»، و یا به تعبیر دیگر، «روشنفکران مذهبی» به حساب آمده و از همین دیدگاه نیز مورد احترام ویژه ای قرار گرفته اند. اما من واقعا شگفت زده شدم که حتی این گروه نیز هنگامی که گره به کارشان می افتد، به جای کمک خواستن از همه «هم وطنان» و یا همه «انسان»های جهان، تنها و تنها به سراغ «مسلمانان» جهان می روند. یعنی از نگاه نگارندگان این نامه، یک مسلمان اهل سومالی و یا یکی از شیوخ حوزه خلیج فارس به یک هم وطن ایرانی غیر مسلمان و البته نهادهای حقوق بشری غربی برتری دارد و این دوستان حتی در این شرایط دشوار، (که اتفاقا ماحصل حکومت هم کیشانشان است) نیز حاضر نیستند دست کمک به جانب «کفار» دراز کنند.
به هر حال جای گلایه و اشاره ای نبود که هرچه ما بگوییم قبول نیست و تنها «لزوم احترام به اعتقادات دیگران» باید برایمان یادآوری شود. اما این بار، از میان خیل عظیم مسلمانان جهان، تنها پاسخ به این استمدادنامه از بیت آیت الله منتظری فقید رسید، آن هم با یک تذکر خواندنی! این نامه در آغاز خود و تنها پس از سلام و احترام مرسوم بلافاصله تاکید می کند: «نامه استمداد شما از مسلمانان جهان را خواندم. ای کاش به جای مسلمانان جهان از همه آزادی‌خواهان جهان استمداد می‌کردید. دادخواهی از همگان حتی مجامع بین المللی و سازمان ملل متحد برای مظلومان امری پسندیده است». حرف ما که قطعا قبول نیست، ای کاش دوستان حرف مراجع مذهبی را بپذیرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر