۸/۳۰/۱۳۸۹

حکایت این روزهای من - 15

مهندس ی. در حال بازگو کردن انواع شیوه هایی است که به کار می گیرد تا پول یا بلیط اتوبوس را ندهد. من هاج و واج مانده ام که انتظار چه واکنشی را از من دارد؟ خودش که گویا حس کرده یک جای کار می لنگد توجیهش را ارایه می کند: «از دولت کودتا یک بلیط هم کندن غنیمته»!

و من با خودم فکر می کنم تا بوده حکومت این مملکت، حکومت کودتا بوده! استبداد رضاشاهی، پس از کودتای رضاخانی؛ استبداد محمدرضاشاهی پس از کودتای انگلیسی-آمریکایی؛ استبداد جمهوری اسلامی پس از شبهه کودتای سال 60 و پاکسازی های خونین؛ با این منطق، پس ما کی باید بلیط اتوبوسمان را پرداخت کنیم؟

پی نوشت:
«یادمان باشد که برای ما، هدف وسیله را توجیه نمی کند» میرحسین موسوی؛ پیامی به دانشجویان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر