«بابا» اهل اینترنت نیست؛ طول می کشه که خبرها بهش برسه؛ یعنی تا خبرها به توی تاکسی کشیده نشه معمولا خبردار نمی شه؛ اما وقتی خبردار شد دیگه سخت می شه متوقفش کرد؛ خوب بعضی وقت ها هم آدم رو زیادی غافل گیر می کنه:
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
مخلص تووپدرت هم هستم .زنده باشین جوونا!
پاسخحذفارادتمند پدر و پسر.
پاسخحذفکمال
درود بر پدرتان...
پاسخحذفبا اینکه از گودر میخوندم، اومدم اینجا کامنت بدم: راستش کمی نگران شدم که عکستون رو گذاشتین.
پیروز و سالم باشید
خداوند پدرتون رو سلامت نگه داره.
پاسخحذفخوش به حالتون پدر و پسر سبز
خداوند پدرتون رو سلامت نگه داره.
پاسخحذفخوش به حالتون پدر و پسر سبز
واییییییییی
پاسخحذفچه پدری!
خدا حفظشون کنه براتون
دم شما و پدر گرامی گرم. راستی تولدتونم پیشاپیش مبارک!
پاسخحذفهر چی سرهنگ امیریه.
پاسخحذف-انوش
بیییهترین بابای دنیا!!!
پاسخحذف(دلم نیومد برای این عکس تاریخی کامنت نذارم)