یک توضیح در مورد برترین(!) روشنفکران جهان

یادداشت « آقای سروش! تفاوتی هست میان منطق و سفسطه » را که نوشتم با برخوردهای متفاوتی مواجه شدم؛ اما گمان می کنم نه خودم و نه هیچ کدام از دوستانی که نظراتشان را به نوعی منعکس کردند شرایط فعلی را چندان مساعد برای ادامه بحث بر سر ادعای «روشنفکری دینی» ندانستیم و بحث را هم پی نگرفتیم؛ با این حال در این میان دوستی با اصرار* قصد دارد تا به استناد ادعایی که عبدالکریم سروش را یکی از ده روشنفکر برتر جهان می داند تمام نقد من را باطل اعلام کند. با تکرار این ادعا برایم جالب شد که چه کسی سروش را یکی از ده روشنفکر برتر جهان اعلام کرده است؟

جست و جو در چنین مواردی کار دشواری نیست. با یک سرچ ساده خیلی زود ماجرا مشخص می شود. چندی پیش خوانندگان یک مجله آمریکایی(فارن پالیسی) و یک نشریه بریتانیانی(پراسپکت) (که من نام هیچ کدام را تا کنون نشنیده بودم) به یک نظر سنجی دعوت می شوند تا به روشنفکران مردمی (بخوانید روشنفکر محبوب خود) رای دهند.(از فرارو بخوانید) نتیجه هم بسیار جالب است؛ اگر متن این خبر را از سایت خود دکتر سروش بخوانید متوجه می شوید که دوستان مسلمان مثل همیشه به چنین نظر سنجی هایی یورش می برند و ده روشنفکر برتر جهان عبارت می شوند از: «فتح‌الله گولن، محمد یونس، یوسف القرضاوی، اورهان پاموک، اعتزاز احسان، عمرو خالد، عبدالکریم سروش، طارق رمضان، محمود مدنی و شیرین عبادی»!

بدون تردید باعث افتخار من خواهد بود اگر روزی اندیشمندی از کشور من در میان اندیشمندان برتر جهان قرار گیرد؛ اما اولا هیچ گاه حاضر نیستم چنین عقده ای را با خود فریبی و جنجال سازی ارضا کنم (گمان می کنم هنوز هم از شر افسانه پروفسور حسابی خلاص نشده ایم!)؛ دوما هیچ گاه حاضر نیستم اندیشه ای را به صرف اینکه مطرح کننده آن مثلا «برترین روشنفکر جهان» خوانده می شود بپذیرم.

پی نوشت: * این اصرار که می گویم علاوه بر کامنت دانی وبلاگ خودم به توهین هایی در گوگل ریدر مربوط می شود که نیازی به پاسخ ندارد.

در همین زمینه بخوانید: «من نقد می کنم پس هستم».