مهندس ی. و مهندس س. در مورد مجسمه ابوالهول حرف می زنند. گویا مهندس س. اطلاعات جالبی در این مورد دارد. از افسانه ای حرف می زند که به پیدایش مجسمه مربوط است. صحبت ها که تمام می شود مهندس ج. که به تازگی به جمع ما اضافه شده می پرسد «کجا هست این مجسمه»؟ کمی بعد مهندس س. طبق عادت همیشگی اخباری را که برایش میل شده بلند می خواند: «صادق محصولی برنامش (برنامه اش) رو به مجلس ارایه کرده». مهندس ج. دوباره می پرسد «کی هست»؟
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر