یک چشم زیبا

شادی صدر را زیاد نمی شناسم؛ یعنی نه بیشتر از آنچه احتمالا مخاطبان این نوشته می شناسند؛ با این حال همین آشنایی اندک و چند گفت و گوی نسبتا کوتاه برایم کافی بوده است تا بیش از هر یک از فعالان حقوق زنان برای او احترام قایل باشم. برای من شادی صدر یک فعال شجاع و یا یک مبارز نیست، هرچند شاید چنین ویژگی هایی را به سادگی بتوان در او یافت؛ از نگاه من نگاه «سالم» شادی صدر به جامعه خودش بزرگترین ویژگی او محسوب می شود. نگاهی که تحت تاثیر هیچ گونه هیجان زدگی، افراط گرایی، ایده آل گرایی انتزاعی و در عین حال محافظه گرایی ملالت بار قرار نگرفته است. من گمان می کنم داشتن چنین نگاهی است که به او کمک می کند بیش از 1600 کلمه سخنرانی کند، بدون اینکه از چهارچوب های مورد وفاق جنبش سبز فراتر رود و در عین حال حرف دل بیشترین بخش تشکیل دهنده جنبش را بر زبان بیاورد. شادی صدر از معدود سخنرانانی است که در خارج از کشور و در جلسه ای در این سطح سخنرانی کرده، اما خود را نماینده جنبش نخوانده است، با این حال من گمان می کنم که دست کم این سخنرانی او می تواند به عنوان خواسته های بخش عمده ای از جنبش مورد بررسی قرار گیرد.