از بچگی در گوش ما تکرار می کردند که «علی» مونان و عبادت آنان را به سه دسته تقسیم کرده است؛ «بردگان» که از ترس(آتش دوزخ) عبادت می کنند؛ «تاجران» که به امید پاداش های بهشتی بندگى می کنند و در نهایت «آزادگان» که خدا را براى دوستی و عشق او عبادت می کنند (از اینجا بخوانید). با این حال «محمد علی رامین» با کمال افتخار و حتما بیان و نگاهی «عاقل اندر سفیه» از دست اندرکاران روزنامه دنیای اقتصاد پرسیده است: «کسی می داند ارز رایج در بهشت چیست»؟ و ادامه داده است «ما همه به این دنیا آمده ایم تا بتوانیم آنجا را بخریم». چه کسی فکر می کرد زمانی عبادت تاجرانه اینقدر افتخارآمیز باشد؟
پی نوشت:
مدت ها است که دیگر دوست ندارم در واکنش به چرندیاتی که با ادبیاتی مذهبی به خورد مردم داده می شود به ادبیات مذهبی متوسل شوم؛ باور دارم وقتی اعتقادی به این مسئله ندارید دلیلی وجود ندارد از آن به عنوان یک اسلحه کوتاه مدت استفاده کنید؛ با این حال و به قول دوستی که به زیبایی هرچه تمام تر نوشته بود گاهی احساس می کنم از خود مسلمان ها هم مسلمان ترم!
در همین مورد از «کاتالاسکی» بخوانید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر